با سلامی دوباره به شما همراهان صفحه تاریخ‌سازان آسمانی. در این قسمت از تاریخ‌سازان نگاهی به جنبشی مسیحی در قرن دوازده به نام «والدنسی» می‌اندازیم و اعتقادات و چالش‌های آنها را بررسی می‌کنیم تا بتوانیم بر تفکرات مردمان آن قرن تأمل کرده و از دید آنها مسیح را نظاره کنیم.
همانطور که جمله معروف تاریخ‌سازان آسمانی هر بار بیان می‌کند:
«معمولاً مردم شکنجه یا مرگ دردناک را به خاطر چیزهای دروغ، تحمل نمی‌کنند.»
والدنسی‌ها (والدنزی‌ها) (حدود 1173 میلادی)
«والدنسی‌ها» یا «والدنزها»، یک جنبش مسیحی در قرن دوازدهم است که برخی معتقدند این جنبش توسط «پیتر والدو» یا «والدس» در سال ۱۱۷۳ میلادی پایه گذاری شده است.
البته ادعاهایی وجود داشت که نشان می‌داد والدنزها در قرن نهم یعنی قبل از پیتر والدو نیز فعالیت می‌کردند. گفته می‌شود که این جنبش‌ها تحت عنوان اساس کلیسای اولیه، از اعمال قدرت بیشتر و افزایش اعتبار «کنستانتین» پس از تبدیل و گرویدن به مسیحیت جلوگیری می‌کرد.
والدنزی‌ها، کتاب مقدس را به عنوان تنها منبع تدریس و آموزه‌ها پذیرفتند و زندگی ساده و فقیرانه را برای خود انتخاب کردند. آنها همچنین مفهوم برزخ، دعا برای مردگان، افراط و تفریط در انجام آداب و رسوم کلیسایی، قدیس به عنوان واسطه و همچنین ستایش مریم باکره را رد کردند.
آنها عمدتاً صلح طلب بودند، مگر در مواردی که خانواده و ایمانشان به خطر می‌افتاد. از نظر تاریخی، طرفداران این جنبش معمولاً دعوت و خواندگی خود را به حرفه‌شان که هنر و صنعتگری بود ترجیح می‌دادند و از تجارت‌هایی که از لحاظ اخلاقی آنها را در مخاطره یا معذورات می‌گذاشت، امتناع می‌کردند.
والدنزها به خاطر اعتقاداتشان همواره در معرض واکنش «کاتولیک‌ها» قرار داشتند و در طول قرن دوازدهم و سیزدهم جفاهای زیادی را متحمل شدند. آنها اغلب در مخفیگاه‌های کوهستانی و یا شهرهای جدید خارج از اروپا به شکلی بی‌رحمانه تحت تعقیب قرار می‌گرفتند. در اواخر سال 1541 میلادی، ساکنان بیست و دو روستا در «فرانسه» قتل عام شدند. از سال 1640 میلادی به بعد، این حملات رفته رفته بیشتر شد. در سال 1655 میلادی، دهکده های دره «پیمونت» در «ایتالیا» مورد حمله قرار گرفته و سلاخی شدند. این قتل عام ها به «قتل عید پاک پیمونت» یا «بهار خونین» معروف است که موجب خشم بسیاری در «انگلستان کرامول» شد.
در میان این شهادت‌ها، کلیسای والدنزیا، _که عمدتاً در ایتالیا واقع است_ نجات پیدا کرد. در سال 1893میلادی، یک مستعمره «Valdese» در «کارولینای شمالی» تأسیس شد.
در طول «جنگ جهانی دوم»، آنها مسئولیت کمک به تعداد بیشماری از یهودیان را برای فرار از دست نازی‌ها به عهده گرفتند. کلیسای والدنسی هنوز هم پا برجاست و بارها به کلیسای «پرزبیتری» در نقاط مختلف از جمله «آمریکای جنوبی»، «ایتالیا»، «آلمان» و «ایالات متحده» پیوسته است.
در تمام قرن‌ها می‌بینیم که فرقه‌ها و مذهب‌های زیادی ساخته شد و همه آنها به نوعی فروپاشیده شد، تنها چیزی که از ازل تا ابد پایدار خواهد بود همان قانونی است که خداوند در دو لوح سنگی به موسی داد و با فرستادن یگانه فرزندش به این دنیا آن را تکمیل کرد. چقدر نیازمند هستیم تا در کلام خداوند بمانیم تا بتوانیم راه درست را تشخیص دهیم و در مسیر او قدم برداریم.
آمین در زندگی مسیح تأمل کنیم و آن را الگو و سرمشق زندگی خود قرار دهیم و به چپ و یا راست منحرف نشویم.