درودی دوباره به خانواده الهی اسمیرنا؛ سلامتی و برکت خداوند با تک به تک شما عزیزان. در این شماره مجله با هم نگاهی به یکی از موزههای ایتالیا میاندازیم.
گالری هنر آکادمی فلورانس واقع در ونیز، شمال ایتالیا میباشد. این شهر بعنوان خانه مجسمههای دیوید میکل آنژ شناخته میشود. این گالری دارای بزرگترین مجموعه هنری در ونیز و یکی از مهمترین گالریهای هنری جهان است که در قرن 18 تاسیس شد. از زمان تاسیس این مجموعه به لطف کمکهای مالی در حال حاضر بیش از 800 نقاشی ساخته شده است. این مجموعه شامل آثار هنری هنرمندان مشهور ایتالیاییای چون «وروئونز کانالتو تینتورتو، تیتیان و…» میباشد. در این موزه جایی است که «مرد ویترو ویان» در آن قرار دارد که نقاشی معروف «جوهر» ساختهایست توسط «لئوناردو داوینچی» که در اواخر دهه 1400 خلق شده است. به دلیل ارزش غیر قابل توصیفاش این اثر فقط در مواردی خاص و نادر در معرض دید عموم قرار میگیرد. این گالری در ابتدا یک مرکز آموزشی برای دانش آموزان آکادمی هنرهای زیبا بود که توسط «گرند دوک پیتر لئوپولد» ساخته شد و کم کم گسترده شد. با هم نگاهی به چند تابلو در این موزه میاندازیم…
جشن در خانه لاوی
این تابلو اثر «پائولو وروئونز» نقاش ایتالیایی است، که در سال 1573 با رنگ روغن روی بوم در ابعاد 555 در1280 سانتیمتر بر اساس انجیل مرقس باب 2 به تصویر کشیده شده است. ورژن اصلی این تابلو به اسم شام آخر شناخته شده، که بجای سگی که در تصویر میبینیم مریم مجدلیه و سربازان آلمانی کشیده شده بود، اما بعد از شکایتی که از ارتش میشود این تابلو تغییر میکند. در این تابلو مردم به سمت عیسی میآیند و نور اصلی بر روی عیسی متمرکز است. این نقاشی برجسته فقط یک احساسات روحانی را نمایان نکرده، بلکه تاکید بر عظمت و شکوه ونیز دارد که ابهت ایتالیا را نشان میدهد. نقاش با کشیدن ستونها و فرشتگان سعی بر نشان دادن شکوهمندی این قصر دارد که گویی برای پادشاه میباشد و در این مکان جا برای همه وجود دارد. سگ در این تصویر نشانه غیر یهودیت است، عدهای باجگیر و خطاکار با عیسی سر این میز هستند که نشان از این است عیسی آمده تا گناهکاران را به این پادشاهی دعوت کند. در قصر و ملکوتِ پادشاه، تمام نژادها و ملیتها میتوانند زندگی کنند.
ضیافت در خانه سیمون
این اثر از «برناردو استروزی» نقاش و کشیش ایتالیایی است که با رنگ روغن روی بوم در ابعاد 272 در 740 سانتیمتر در سال 1630 بر اساس انجیل یوحنا باب 12 به تصویر کشیده شده است. این میهمانی پس از زنده شدن ایلعازر برگزار شد. در این تابلو هرکس مشغول کار خودش میباشد؛ عدهای مشغول خوردن هستند و محافظ عیسی. در گوشه سمت راست تصویر زنی سبد روی سرش گذاشته یکی نیز بچهاش را شیر میدهد و نشان دهنده این است که به شلوغی زندگیشان مشغول میباشند؛ تنها مریم است که با شیشه عطر پای عیسی را تدهین میکند. شاید هرکدام از ما مشغول کاری هستیم ولی خدمت عیسی از پا شستن شروع میشود. مریم هرچه داشت به پای عیسی ریخت؛ استعداد، ثروت و تمام چیزی را که داشت در راه عیسی آورد. یهودا ادعا میکند که این عطر را میبایست میداد تا میفروختیم و خرج فقرا میکردیم، ولی عیسی میگوید او را به حال خود بگذارید، فقرا همیشه هستند و خدمت اصلی را برای من این زن انجام داد نه کسی که مرا به خانهاش دعوت کرد. ما چقدر استعدادها و زندگیمان را به پای عیسی میگذاریم؟ این تابلو سنبلی از شاگرد سازی میباشد؛ ما باید به یکدیگر کمک کنیم و راه و روش و عملکردهایمان را در طُرُق مسیح بنا کنیم.
دعوت عیسی از یعقوب و یوحنا
این تابلو اثر «مارکو باسایتی» در سال 1510 در ابعاد 268 در 386 سانتیمتر با رنگ روغن روی بوم بر اساس انجیل مرقس باب 1 کشیده شده است.
موسیقی و نقاشی از کلیسا شروع شده و نقاش نیز این تابلو را برای صحن کلیسا کشیده است. عیسی در مرکز تصویر و آندریاس و پطرس کنار عیسی هستند. عیسی با شاگردان آمده و از بقیه دعوت میکند؛ کسی که جلوی عیسی زانو زده است یعقوب میباشد، یوحنا و زبدی (پدر آنها) هم پشت یعقوب ایستادهاند و عیسی آنها را دعوت میکند تا از قایقهای زندگیشان پیاده شوند. در تصویر یک قایق خالی است؛ گویی قبلاً عدهای بدنبال عیسی رفتهاند، و قایقی میبینیم که به سمت عیسی نمیآید و خودش در حال پارو زدن و تلاش انسانیاش میباشد. نقاش صخره و قلعه را به تصویر کشیده است؛ صخرهای که عیسی مسیح میباشد و در بالای آن قلعهای را میبینیم که به معنی حفاظت خدا است. یعقوب و یوحنا در این مسیر عیسی را روبرویشان میبینند. مسیح میگوید من تنها راه هستم، در این مسیر برای رسیدن به صخره موانع و را میبایست کنار بزنیم. کسانی نیز در این مسیر هستند که شاید خسته شدهاند و ما نیز میباید آنها را کمک کنیم. نقاش در این اثر مسیر شاگردسازی را به زیبایی برای بیننده به تصویر کشیده است.
شما را تشویق میکنیم که بر روی این آثار زیبا تامل داشته باشید.