داوری نکنید

داوری نکنید…

یکی از احکام مسیح در کلام که بارها تکرار شده، قضاوت و داوری نکردن دیگران است. مسیح عنوان می‌کند که داوری نزد اوست و حق قضاوت به او سپرده شده است چرا که تنها خداست که از گذشته، حال، آینده، از تمامی شرایط، موقعیتهای انسانها، حتی انگیزههای قلب و دل اشخاص با خبر است. اما…

اما متاسفانه داوری و قضاوت حتی به طور ناملموس در میان انسان‌ها و حتی ایمانداران به مسیح جای گرفته است چرا که شریر مدام در جایگاه داوری در افکار ما رخنه کرده و ما را نیز به روی تخت و کرسی داوری نشستن سوق می‌دهد؛ درحالیکه حق داوری و جایگاه حقیقی قضاوت در دستان عیسی مسیح است نه هیچ کس دیگر.

در پرستش‌های کلیسا، در مشارکت‌ها، در کلاس‌ها، درتعالیم و در خیابان مدام به قضاوت کردن نوع پوشش، نوع ظاهر، رفتار مردم و حتی برادر و خواهرهای خود می‌پردازیم و یا با شایع شدن حرف در میان خودمان به راحتی به قضاوت یکدیگر می‌نشینیم و حکم خداوند را می‌شکنیم و در سپاه شریر سربازان می‌شویم.

سرچشمه داوری‌های ما از غرور نشأت می‌گیرد و همچنین قضاوت و داوری ثمرات روح را در ما از بین می‌برد.

چه بسیار مواقع در زمان پرستش متمرکز بر دیگران، پوشش و قضاوت قلب پرستش آنها میشویم و از تمرکز بر آنچه برایش آمده بودیم دور؛ تنها کاری که نمیکنیم همان پرستش خداوند است.

در رساله رومیان که رساله یادآوری کننده و قانون اساسی مسیحیت نیز خوانده می‌شود در باب چهاردهم آیه چهارم عنوان می‌کند:

«تو کیستی که بر خدمتکار شخصی دیگر حکم میکنی؟»

با توجه به تفسیر این آیه معنی قضاوت و داوری را در کلام بیشتر در می‌یابیم. به طور مثال تصور کنید شخصی به شما مراجعه می‌کند و درباره فرزند شما بدون داشتن اطلاعات و دلایل کافی، زبان به قضاوت باز کرده و از نوع رفتار و پوشش فرزندتان گلایه می‌کند. وقتی به قضاوت و داوری افراد می‌نشینیم، گویی نزد پدر آسمانی او لب به شکایت گشوده‌ایم که «این چه فرزندی است که تو داری؟» و خداوند را محکوم می‌کنیم که در مورد فرزندانش کوتاهی کرده است.

در بسیاری از موارد عنوان می‌کنیم که نظر شخصی‌ام را گفته‌ام درحالیکه این همان قضاوت و داوری استتار شده و پنهان شده است. با قضاوت کردن، کار خداوند را زیر سوال می‌بریم و اعلام می‌کنیم «خداوندا تو به اندازه کافی نمیفهمی و من باید این مسئله مهم را به تو گوشزد کنم.»

داوری کردن قسمتی از نقشه شریر در افکار ما است تا ما را به داشتن افکار منفی رشد و سوق دهد. در خاطرمان باشد ما نمیتوانیم با قضاوت و داوری کسی را تغییر دهیم و تغییر و تبدیل نیکو از دستان پر فیض خداوند شروع میشود.

یک فرد ایماندار، یک فرزند حقیقی و شاگرد مسیح به رشد خانواده الهی خود کمک می‌کند و آن را در کمال محبت، شادی و آرامش انجام می‌دهد نه در فضایی پر از قضاوت و بدبینی. محبت خداوند در درون ما قدرت انجام این کار را فراهم خواهد کرد ولی متاسفانه به جای این کار به داوری یکدیگر می‌رویم.

راه رفتن و گام برداشتن در محبت خداوند، پایداری در برابر این افکار منفی را به ارمغان میآورد و از ثمرات آن خواهد بود.

همانطور که در رومیان مکتوب است «هیچ عذری نیست» پس… آمین که در مشارکت با روح‌القدس بر این ضعف خود پیروز شویم و با سلاح روحانی آماده این نبرد باشیم.

نوشته های مرتبط با دسته انتخاب شده شما

دیابت
دلنوشته

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

Fill out this field
Fill out this field
لطفاً یک نشانی ایمیل معتبر بنویسید.
You need to agree with the terms to proceed

بیشترین خوانده شده ها

نتیجه‌ای پیدا نشد.

فهرست