جرقه ای به وسعت میلیون‌ها هکتار
در هفته‌های گذشته بار دیگر شاهد خبرهایی در مورد آتش‌سوزی و جنگل‌سوزی در «کانادا» بوده‌ایم. خبرهایی که هر روز تیترهای خود را در جلوی چشمانمان برجسته می‌کنند و گویی هشدار بزرگی برای قسمت روحانی ما نیز هستند.
آتش‌سوزی موسمی از کانادا تا «نیویورک» در «آمریکا» پیش می‌رود و هوای آلوده و خطرناک حاصل از آن، همراه با خاکسترها حتی به مردم شهرهای دور دست نیز می‌رسد.
آتش‌سوزی جنگل‌هایی که به آمار خود کشور کانادا سالیانه نزدیک به 3 میلیون هکتار جنگل را از بین می‌برد و جمعیت بیشماری از حیوانات و حتی انسان‌ها را در شعله خود می‌سوزاند.
دود ناشی از این آتش‌سوزی‌های جنگلی، مناطق مختلفی را در اطراف خود با خطراتی جدی روبرو می‌کند و شعاع این خطر هر لحظه کیلومترها وسیع‌تر می‌گردد.
آتشی که دلایل مختلفی دارد اما همگی این دلایل در خودخواهی انسان‌ها خلاصه می‌شود. گرمایش زمین: مواد شیمیایی و زباله‌هایی که هر لحظه به طبیعتی که به ما سپرده شده است وارد می‌کنیم و یا کارخانه‌هایی که با حمایت از محصولاتشان هر روزه به گسترده شدنشان دامن می‌زنیم. اینان زباله‌های صنعتی عظیمی را هر روزه در دنیای ما آورده است و «جو زمین» و «لایه اوزون» را آسیب زده و گرمایش زمین را به زندگیمان ارمغان می‌آورند.
شاید عدم هوشیاری و پرتاب سیگار و کبریت روشنی، این آتش‌سوزی‌ها را منجر شده است و شاید هم با هوشیاری و به عمد اما هر آنچه هست نشات گرفته از «به دیگران نیندیشیدین» و «نفع دیگران را نجستن» و خودخواهی است.
بیایید کمی به این مهم بیندیشیم. شاید امروز جرقه‌هایی در زندگیمان و اطرافمان در حال اتفاق است که شروع آتش‌سوزی‌های بزرگ و خرابی بزرگی در زندگی ما و دیگران خواهد بود. جرقه‌هایی که از خودخواهی سرچشمه گرفته‌اند و بنیادی بر منفعت فردی ما دارد.
آمین امروز به بهانه این خبرها نگاهی به قلب، فکر و نگاهمان بیاندازیم و بر زیر نور کلام آنها را ارزیابی کنیم. شاید از آتش‌های عظیمی امروز جلوگیری کنیم آن هم با نگاهی به جرقه‌های در حال وقوع در دلمان.
