رفع عطش
صداي اعتراض‌ها هر روز بلند و بلندتر مي‌شود؛ اعتراض نسبت به کم آبي يا بهتر است بگويم بي‌آبي. سرزميني که تشنه است، زميني که بي‌آب است و مردمي که عطش دارند. کارون خشک شده است و هزاران نفر به خيابان‌ها و جاده‌ها ريخته و اعتراض خود را با آتش زدن لاستيک‌ها و شعار دادن نشان مي‌دهند. بسياري مهاجرت کرده‌اند به نقاط ديگر و بسياري ديگر در انديشه تغيير شهر و روستا در آينده‌اي نزديک مي‌باشند. چه داستان آشنايي؛ وجه تشابهات بسيار با قومي که در بيابان خشک و بي‌آب و علف 40 سال زندگي کردند. صداي اعتراض آنان نيز بلند بود از نبود آب براي خود، خانواده، رمه و گله‌هايشان؛ به فکر مهاجرتي دوباره بودند و به دنبال رهبري براي راهبري کردن آنان به جايي که آب فراوان و شير و شهد و عسل از آن جاري باشد. به دنبال راهي ديگر، طريقي ديگر و مسيري که آنان را به آب برساند. نگاهي آلوده و آغشته به مذهب. مذهبي که به تو مي‌گويد براي رسيدن به آب بايد اعمال خود را به کمال رساني تا به هر قيمتي که شده به آب برسي ولي حتي نمي‌داني زمانيکه به آن دست يافتي هميشه خواهد بود و يا تنها تانکري‌ست که بزودي تمام مي‌شود و يا کانتينري است حاوي آب معدني که ارتباطي با منبع اصلي ندارد و بزودي پايان خواهد پذيرفت.
شرايطي که امروز در ايران جاري‌ست از بي‌آبي، نبود برق، واکسن و خيلي چيزهاي ديگر براي من يادآور بياباني‌ست که ما را به سمت انتخاب سوق مي‌دهد. آب و برق و… نيازهاي اساسي و البته حق هر انساني است که بايد مهيا باشد، آن هم نه فقط در خوزستان بلکه تمام ايران و جهان؛ ولي اين خود بهانه‌ايست که امروز قبل از خواهش‌هاي جسماني بياييد به اين بيانديشيم که چه چيز بي‌پايان است و بي‌منت به ما بخشيده شده. چيزي که براي دست‌يابي به آن نيازي نيست دست به دامان اعمال و اعتراضات شد و يا روش و مذهبي جديد بنا کرد و يا به مذاهب قبل‌تر تکيه کرد چراکه تمامشان باطل است و براي ما و نسل آينده‌مان رفع عطشي به ميراث نگذاشته و نخواهد گذاشت. باور کنيد امروز تشنگيِ جسماني نيست که ما را از بين مي‌برد و يا در عطش مي‌سوزاند بلکه اين روح ماست که تشنه است؛ تشنه آزادي، تشنه رهايي از بند و اسارات و مذهب و تشنه آب حيات که اگر از آن آب که براي همه با کار عيسي مسيح مهيا شده بنوشيم ديگر هرگز تشنه نخواهيم شد…
«هر که از اين آب بنوشد باز تشنه گردد، ليکن کسي که از آبي که من به او مي‌دهم بنوشد، به هيچ وجه تشنه نخواهد شد، بلکه آن آبي که به او مي‌دهم در او چشمه آبي مي‌گردد که تا حيات جاوداني مي‌جوشد.» (يوحنا 4: 13-14)
