ارثی به یادگار
در روزهای گذشته مسئولین و سیاستمداران بسیار گِرد آمده بودند تا برای شرایط اقلیمی و زیست محیطی و آینده پیش روی آن، بار دیگر اجلاسی را برگزار کرده و به عبارتی افکار خود را به روی میز قرار داده تا چاره‌ای بیاندیشند برای سال‌های آتی؛ برای متوقف ساختن تولید کنندگان گازهای گل‌خانه‌ای، برای به صفر رساندن استفاده از زغال سنگ و سوخت‌های فسیلی، برای جمع‌آوری کمک‌های فکری و مالی و غیره و غیره و غیره.
براستی به این فکر کرده‌اید چرا این مسائل و محیط زیستی که در آن زندگی می‌کنیم اینقدر حائز اهمیت است که سالیان سال سخن آن بر زبان‌ها و اجلاس آن در کشورها برقرار می‌باشد، جدا از اینکه تا به حال چقدر جامه عمل پوشیده و یا شعارها تحقق یافته است. غالباً و اکثراً در سال ۲۰۳۰ یا ۲۰۵۰ و یا بلکه دورتر سخنان و وعده‌ها را عملی شده می‌دانند و عده‌ای معتقدند که نیازی به هیچ اقدامی نیست و برخی بر این باورند هیچ چیز درست نخواهد شد.
ولی مبحث امروز ما این است که ما در حال به یادگار گذاشتن چه ارث نیکویی برای آیندگان خود هستیم؛ به دنبال اهداف خود هستیم و یا ارزش قائلیم برای آیندگان؟ در خبری شنیدم که کل قاره سبز که بیشترین آسیب را در تغییرات اقلیمی در وهله اول خواهد دید تنها ۱ میلیون دلار کمک و بودجه برای رسیدن به این مسیر در نظر گرفته ولی مدیر آمازون که شاید کشورش از آسیب‌های اولیه بیشتر در امان باشد به تنهایی و از سرمایه شخصی خود ۲ میلیارد دلار اهدا کرده است. نمونه‌ای که به خوبی چشم‌ها را به تفاوتی فاحش خیره می‌کند که آیا به دنبال هدف خود هستیم و یا می‌خواهیم برای آیندگان و نسل‌های بعدی ارزش قائل شویم…
امروز ما نیز این انتخاب را داریم. شاید دست‌مان از نظر دهی در این اجلاس و تصمیمات آن کوتاه باشد ولی باور کنید ما نیز برای آیندگان می‌توانیم ارث‌هایی تاثیرگذار به جا بگذاریم و این انتخاب با ماست که تنها به دنبال اهداف شخصی خود باشیم یا برای آیندگان ارزش قائل شویم. درست است که امروز اهدا کردن ۲ میلیارد دلار کار انگشت شمار اشخاصی می‌تواند باشد ولی به یاد بیاورید آن دو سکه مسی بیوه زنی را که بیشتر از هر آنچه بود که دیگران اهدا کرده بودند؛ پس بیایید آسمانی بیاندیشیم و نه زمینی. امروز ایران ما و افکار مردم سرزمینمان می‌بایست به فکر نسل آینده‌ای باشد که حقیقت را بشناسند و در آن گام بردارند و این میسر نخواهد شد اگر این ارث را هم اکنون ما و نسل عصر حاضر برای آنان به جا نگذاریم. شاید تریبون‌ها و شبکه‌های گسترده‌ای برای برگزاری اجلاس و انتشار این پیام نیکو نداشته باشیم ولی بدانیم که این اتفاق از خانه ما در اقتدار عیسی مسیح به مانند دو سکه مسی بیوه زن شروعی استوار خواهد بود و ارثی ماندگار برای نسل آینده فارسی زبان به جا خواهد گذارد. ارثی که با خون عیسی مسیح بر روی صلیب مهر شد و نیاز امروز ماست که بدانیم تنها در او آینده‌ای مملو از امید را خواهیم داشت. پس یکدل شویم در انتقال و انتشار برای به یادگار گذاردن این ارث نیکو…
خدا كه سرچشمه امید است، شما را به وسیله ایمانتان چنان با شادی و آرامش كامل پر سازد كه با نیروی روح‌القدس امید شما روزبه‌روز بیشتر شود. (رومیان ۱۵: ۱۳)
