قیام مسیح از مردگان بر شما عزیزان و خوانندگان و همراهان اسمیرنا مبارک باد.
همچنین هفتاد و دومین شماره و ششمین سالگرد تاسیس مجله اسمیرنا را تبریک می‌گویم.
وقتی به روند این مجله نگاه می‌کنم قوت و هدایت خداوند، مهمترین چیزی است که در پیشبرد این مجله می‌توانم نام ببرم. او با حضور خود اتحاد و یکدلی را در بین ما بوجود می‌آورد و این یکدلی و قلبی پدرانه ما را در ادامه این راه مشوق است و خوشحالیم که این سالگرد با عید قیام و رستاخیز عیسی مسیح همراه است.
عید قیام بزرگترین جشن ما مسیحیان است. در این روز به یکدلی و اتحاد، این کار عظیم خداوند را به یاد می‌آوریم و با هم جشن می‌گیریم چرا که او راهی بسوی نجات و رابطه با خود را برایمان مهیا ساخت و هموار کرد.
امروز قیام برای شما چه معنی دارد؟
بیایید کمی به این مهم بیاندیشیم و بر روی آن تاملی دوباره کنیم.
حتماً برای هر یک از شما عزیزان نیز اتفاق افتاده است که در شرایطی قرار گرفته باشید و بگویید «خسته شده‌ام خدایا، پس کجا هستی؟» جمله آشنایی که از مزامیر تا به امروز می‌بینیم و می‌شنویم و حتی به زبان می‌آوریم.
در انجیل لوقا باب 24 آیات 1 تا 8 می‌خوانیم که پس از مصلوب شدن عیسی و گذاشتن او در مقبره، زنان صبح زود برای دیدن او به مقبره می‌روند، اما جسد او را نمی‌یابند. آنها به حیات مقبره وارد می‌شوند و سنگ را «کنار زده شده» می‌بینند. شرایط سخت؛ با دیدن مقبره، کفن، درد و رنج و خون عیسی را می‌بینند و جای خالی او ناامیدی عظیمی در قلبشان می‌کارد. آنها نیز خسته، افسرده و غمگین، ناراحت و شاید هم عصبانی می‌شوند، درست مانند هر کدام از ما که با دیدن شرایط سخت و مشکلات و رنج‌ها، جای خالی خدا را حس می‌کنیم و به صدا در می‌آییم که «خدایا پس کجایی؟»
رویکرد ما فقط نگاه به دردها و سختی‌ها و مشکلات قرار می‌گیرد و تنها چیزی را که نمی‌بینیم اثری از خداست، پس عصبانی و یا افسرده و غمگین می‌شویم. این روزها خبرهای بد، مرگ، ترس، بیماری، ویروس، نامردمی‌ها، هواپیمای سقوط کرده، جنگ‌ها و کشتار… تمامی چشمان را به دردها گشوده است و شاید در درونمان فریاد می‌زنیم که «خدایا کجایی؟»
اما در این آیات شاید بی‌مسئولیتی سربازان و نگهبانان را نیز می‌توانیم ببینیم. مراقب نبودن، اشتباهات، ترس‌ها و… انگار تاریخ تکرار شده است. اما در آیه پنج نشانه‌ای می‌یابیم: «چرا زنده را در میان مردگان می‌جویید؟»
بسیاری از مواقع ما نیز در جای اشتباه به دنبال نیکویی و راستی می‌گردیم. نگاهمان به قبرهای خالیست که نشانه‌ای جز به یاد آوردن زخم‌ها و دردها ندارد؛ اما امروز روز رستاخیز و قیام است. پس چرا زنده را در میان مردگان می‌جوییم؟
گویـی به دنـبال صمیمیت و در میان دنیای ناپاک به دنبال وفاداری و محبت هستیم. در رابطه‌های اشتباه و نامشروع، به دنبال اطمینان هستیم و در میان لجـن‌زار و باتـلاق‌های ایـن دنیـا به دنـبال خـوراک مــی‌گـردیــم. امـروز روز رستاخیز است؛ تامل کنیم.
مسیح قربانی نشد و بر روی صـلیـب نـرفت تا فـقط درد بکشد و گناهان ما را بر خود بگیرد، بلکه تا ما را نیز وارد رابطه و مسیری تازه کند. بله او راه را مهیا ساخت و بالاتر از آن او خود راهی، برای ایجاد رابطه ما با خدا شد.
صلیب پایان کار نیست بلکه قیام و رستاخیز فرصتی است برای ما که امروز مهیاست تا به آغوش پدر برگردیم. او بر روی صلیب فقط درد و رنج را برخود نگرفت تا اعلام کند همچون ما او هم درد کشیده است و معنی درد را می‌فهمد، بلکه تا ما را در مسیری تازه قرار دهد و بتوانیم با رابطه با خداوند در مسیر آنچه برایش آفریده شده‌ایم و نقشه الهی او به پیش رویم. مسیری که نه برای این دنیا بلکه برای فرزندان او مهیاست؛ برای هر که به نام او ایمان آورد. قبر خالی برای ما امروز فقط به معنی درد و رنج نیست بلکه نگاهمان به مسیحی است که فدیه شد تا امروز ما فرزندان نور گردیم و این حق را داشته باشیم تا با خدا رابطه و صمیمیت داشته باشیم و در مسیر نور قدم برداریم.
او برخاست تا ما امروز بتوانیم و قادر باشیم بوسیله روح خدا هدایت شویم. دیگر مرگ و تاریکی مسیر ما نیست بلکه با داشتن این نور در قلب خود، می‌توانیم جاده را از بیراهه تشخیص دهیم و مقصد را بیابیم. پس اگر امروز روز قیام و رستاخیز اوست نگاهمان را بار دیگر نه به مرگ، بلکه به حیات و نور و مسیری که در او مهیا شد بدوزیم و با او قدم بزنیم. او برخاست و قیام کرد تا امروز مسیر و جاده را ببینیم و در امنیت، حفاظت و برکت این مسیر را طی کنیم و به مقصد برسیم.
مسیری که نه برای همه بلکه برای عده کمی نمایان است.
«از در تنگ داخل شوید، زیرا فراخ است آن در و عریض است آن راه که به هلاکت منتهی می‌شود و داخل شوندگان به آن بسیارند.»
(متی ۷: ۱۳)
پس به دنبال نگاه این دنیا و مسیر و راه عریض نگردیم، بلکه دید و نگاه فرزندان خداوند بر طبق ایمان است و نقشه‌های بی‌مانند و نیکوی پدر.
مردم بیشتر در تاریکی به دنبال نیکویی می‌گردند گویی چون درونش را نمی‌بینند برای خود رویایی می‌سازند که شاید نیکویی را در تاریکی بیابند، فارق از آنکه هیچکس چراغی را نمی‌افروزد تا در زیر کاسه و یا در تاریکی قرار دهد. چرا که خاصیت نور و نیکویی تابیدن است و تاریکی آن را در نخواهد یافت. پس به دنبال نور در تاریکی نگردیم. به دنبال نیکویی در مسیر اشتباه نمی‌توان قدم برداشت.
آمین امروز نگاهمان به رستاخیز و قیام او تازه گردد و نه به جای خالی او بلکه به دلیل رستاخیزش چشم بدوزیم که امروز ما را فرزندان خوانده است و نور او در ما مسیر را نمایان خواهد ساخت.
عید رستاخیز بر شما تازه باد.
