خدا رو شکر برای فرصتی دوباره که مهیا شد تا با شما عزیزان در این صفحه و در جاده شاگردی مسیح قدم برداریم.
ایام کریسمس و تولد منجی ما، عیسی مسیح است و شادی این روز و یادآوری آن شور و شوق عجیب و زیبایی در قلب هر ایماندار ایجاد خواهد کرد.
ایام نوروز است و نشاط و شادابی این روزها، تازگی و شور و شوق زیبایی را در قلب هر ایماندار ایجاد خواهد کرد.
این نور به جهان آمد تا ما بتوانیم نجات را دریافت کنیم و این حق به ما داده شد تا فرزندان خداوند شویم. رسم شاگردی مسیح همواره به پیروی او برمی‌گردد. اما امروز نگاهی متفاوت خواهیم کرد و به موضوعی خواهیم پرداخت که از هیچ شاگردی دور نخواهد بود و آن حمله شیطان و جنگ روحانی است.
آنچه مشخص است پس از ایمان به مسیح و نجات از اسارت و بردگی گناه، به هدفی برای شیطان تبدیل می‌شویم و وارد جنگ روحانی‌ای خواهیم شد که بدون فرماندهی سردار لشکر آسمانی و تجهیز خداوند پیروز نخواهیم بود.
در انجیل لوقا باب 22 می‌خوانیم که شیطان در یهودای اسخریوطی یکی از دوازده شاگرد رخنه کرد…
کلمه مورد استفاده در این آیه “تسخیر کردن و یا کنترل شاگرد را در دست گرفتن” نیست، بلکه کلمه “رخنه کرد” مورد استفاده قرار گرفته که معنای آن مانند بسته شدن نطفه و آغازی برای کار شریر است می‌باشد.
براستی ما آبستن چه هستیم؟ با ورود ما به زندگی افراد و ملاقات‌ها و مشارکت‌هایمان چه چیزی از ما به محیط و زندگی دیگران وارد می‌شود؟ محبت؟ آرامش و انگیزه و قوت و راستی و یا نقشه‌ای برای گناه و دروغ و تزویر و ریا؟
شیطان بدنبال فرصت و پنجره‌ایست تا بتواند نطفه خود را در دل شاگرد مسیح بکارد. این موقعیت را هر کدام از ما با بی‌حکمتی‌ها و عدم شناختمان به او خواهیم داد. اما راه چاره چیست؟
کلام بارها هشدار می‌دهد که فریب مخورید… به شیطان مجال ندهید… او در کمین است تا ببلعد… اما باز در این جنگ بارها به او فرصت می‌دهیم و شاید نطفه کینه، حسادت، بدگویی، غیبت، دشمنی، جدال و بی‌عفتی و… کاشته می‌شود.
هر چقدر در گرفتن شفا و قوت خداوند تعدیل کنیم این نطفه بزرگ و بزرگ‌تر می‌شود. تا جایی که این بارداری ما را در خدمت‌مان و نور و نمک بودن برای مسیح کُند و کُندتر می‌کند. سنگین‌تر می‌شویم و از آن شعله و آتشی که برای خداوند داشتیم سرد و سردتر می‌شویم. اما این شرایط ادامه دارد…
ویارِ گناه در ما آغاز می‌شود. بدون دلیل و برهانی از یکدیگر ناراحت می‌شویم و ویار گناه کردن و نقشه کشیدن برای گناه در ما سر بلند می‌کند. از عمل کردن به کلام متنفر می‌شویم و هر نوع بوی محبتی را مذهبی و بد می‌دانیم و هر روز دور و دورتر نسبت به شناخت خداوند خواهیم شد و ویار گناه ما را در تاریکی و عمل در ظلمت به پیش می‌برد.
بیایید امروز همراه با نو شدن طبیعت در این مهم تامل کنیم که امروز می‌تواند تولد دوباره‌ای برای ما باشد و با قوت خداوند دوباره شعله‌ور شویم، تا او بارهای ما را برداشته و بال‌هایی همچون عقاب به ما ببخشد و برای او و نجات جان‌ها بشتابیم، آمین.
