بعد از گذشت انتخاباتی پر از تلاطم و چالش و در مواردی آشوب، عهد و پیمانی پیشِ روست در مراسمی به نام تحلیف ریاست جمهوری؛ مراسمی که در آن رئیس جمهور متعهد می‌شود و سوگند یاد می‌کند صادقانه مسئولیت خود را بجا آورد و با تمام توانایی و قوت خود در حفظ و نگهداری و دفاع از قانون اساسی کشور بکوشد و حامی آن باشد. مجموعه قوانینِ کوتاه و بلندی که برای آن کشور و مردمانشان نوشته شده تا بتوانند در نظم و قانون و در سلامتی و آرامش زیست کنند. نه تنها رئیس جمهور بلکه تمامی مردمان آن کشور موظف به رعایت آن هستند حال اینکه منصوبین پست‌ها، مقامات و مسئولین عهد خود را در انظار اعلام می‌کنند. قوانینی که هر چقدر هم به هنگام نگارش و تصویب بر مفاد آن دقت و تمرکز داشته‌اند باز هم می‌تواند ایراداتی بر آن وارد باشد چرا که قوانینی‌ست زمینی؛ ولی با تمامی این اوصاف چقدر زیباست در عهد و پیمان زیستن، متعهد و مسئولیت‌پذیر گشتن و پاسخگو بودن به امری…
حال لحظه‌ای به این بیاندیشیم که عهد و پیمان بستن در خداوند چقدر زیباست؛ متعهد گشتن و صادقانه در مسئولیت خود گام برداشتن برای هدف و مسیری که خداوند برای ما در نظر دارد. متعهد گشتن به قوانین و احکامی که آسمانی است و کامل، نه زمینی و فانی و البته ناکامل. عهد بستن در شروع و فصلی نو با خداوندی که می‌دانیم بهترین‌ها را برای ما در نظر دارد. پیمان بستن با شخصیتی کامل که در ذات او هیچ تغییری نیست و این عهدی است که هر ساله ما در کلیسای اسمیرنا با خداوند تازه می‌کنیم و با اعلام اینکه «من یک اسمیرنایی هستم» اعلام می‌کنیم که می‌خواهیم به خداوندی که هادی اسمیرناست متعهد باشیم و بر طبق هدفی که برای ما در نظر دارد قدم برداریم. عهد بستن نه به معنای تنها ادای چند کلمه بلکه با تمام وجود و با تمام فکر و دل و جان…
خداوند ما متعهد است و مسئولیت پذیر پس بیایید با این خدا همراه شده و با اعلام عهد و پیمان، خود را ملزم به پاسخگویی کرده و در مسیرش گام بزنیم چرا که او بهترین‌ها را برای ما در نظر دارد.
