شناسنامه فیلم:
“من، پیش از تو” محصول سال 2016 میلادی و اثری قابل تامل به کارگردانی “تی آ شاروک” می‌باشد. شاروک که قبلاً در نویسندگی و کارگردانی چندین سریال تلوزیونی نسبتاً موفق عمل کرده بود این‌بار با فیلمنامه “جوجو مایز” اولین کار سینمایی خود را بر روی پرده نقره‌ای تثبیت کرد.
بازی “املیا کلارک” و “سم کلافلین” روند نرم و تاثیرگزاری بر تماشاچی خود توانسته داشته باشد.
خلاصه فیلم:
“لو” (املیا کلارک) به دلیل وضع نامناسب مالی در خانه پدری خود بدنبال پیدا کردن شغل وارد خانه‌ای اشرافی می‌شود. پسر این خانواده “ویل” (سم کلافلین) که بر اثر تصادفی دچار قطعی نخاع شده است بر روی صندلی چرخ‌دار خود فقط قادر است انگشتان و سر خود را حرکت دهد، و حال “لو” برای نگهداری از این جوان وارد شغل تازه خود می‌شود.
در طی این روند لو در می‌یابد که ویل درخواست اهدای اعضای بدن خود را بزودی به اجرا خواهد گذاشت تا بدین طریق هر چه زودتر به زندگی نباتی خود پایان دهد. لو سعی می‌کند او را به امید دعوت کند، اما…
بررسی فیلم:
فیلم سینمایی “من، پیش از تو” اثری قابل تامل است از معنی زندگی و حیات. زیستن و یا زندگی کردن. شاید در زمان تماشای فیلم به این بیاندیشیم که زندگی نباتی ویل از مرگ هم بدتر است و با تصمیم ویل برای کشتن خود و یا پایان دادن به زندگی‌اش موافق شوید. اما امروز شما را با تماشای این فیلم به معنی زیستن در مقایسه با حیات و زندگی کردن دعوت می‌کنیم…
ویل در ناامیدی تصمیم می‌گیرد و دیگر شوقی به زنده بودن ندارد. او انگیزه خود را از دست داده است و همین او را به پایانی سرد رهبری می‌کند. چقدر در زندگی خود، شما نیز به مرحله‌ای رسیده‌اید که انگیزه‌ای برای بقا و هدفی برای زندگی ندارید و شاید حتی فکر خودکشی از سرتان گذشته باشد. شاید بدلیل بیماری، سرطان و یا شاید حتی بدلیل تنهایی، بی مهری و یا هزاران دلیل دیگر…
اما تمام این دلایل شما را نیز مانند ویل به بی‌انگیزگی برای زندگی و ناامیدی سوق داده است.
اما منشاء این ناامیدی چیست؟ زمانی که نمی‌توانیم تاثیرگذار باشیم و یا بهتر بگوییم زمانی که زندگی ما انسان‌ها مانند زندگی نباتی و گیاهی می‌شود. فقط جسم‌مان رشد می‌کند و در پی اهداف خودخواهانه خود هستیم. تاثیری بر دیگران نداریم و بازتابی از اعمالمان ما را در بر نمی‌گیرد. در صورتی که مسیح ما را نور و نمک در این جهان خواند.
نمک تاثیرگذار است و مقدار کمی از آن می‌تواند طعم غذا و آب را دگرگون کند، آیا ما تاثیری همچون نمک داریم؟ چرا که عیسی فرمود اگر نمک خاصیتش را از دست بدهد مردم آن را پایمال خواهند کرد. هر روز ناامیدتر می‌شویم و در این دنیا هر روزه پایمال‌تر تا اینکه به بی‌انگیزگی خواهیم رسید.
نور نیز تاثیرگذار است. مردم نور را می‌بینند ولی زمانی که نور در زیر کاسه‌ای پنهان شود دیگر تاثیری نخواهد داشت. مردم او را نادیده و بی‌اهمیت می‌شمارند و نتیجه آن باز هم ناامیدی و از دست دادن انگیزه زندگی خواهد بود.
چه بسیار کسانی هستند که با کمبودها و معلولیت‌ها و بیماری‌های خود باز هم تاثیر نیکو دارند و حتی از ضعف‌هایشان نیز برای تاثیرگذاری و انجام هدف خود استفاده می‌کنند.
نیک وی آچیچ مردی که از بدو تولد بدون دست‌ها و پاها به این جهان آمد. به یقین از همان ابتدا بسیاری از اطرافیانش او را ناچیز می‌شمردند ولی او با امید، تاثیرگذاری خود را در این دنیا ادامه داد. بسیار کارهایی را فرا گرفت که حتی انسان‌های سالم کمتر این استعدادها را می‌جویند. او نقاش ماهری است، شنای کردن برایش لذت بخش است و واعظ قدرتمندی در کلیساست. به همراه همسر و فرزندانش با بدنی ضعیف در ظاهر ولی قدرتمند در مسیح برای جلال خداوند قدم برمی‌دارد. چنان شاد و در آرامش حیات داشته است که نشان امید و امیدواری از تمام لحظاتش نمایان است. مردم به او که با اینهمه ضعف هنوز شاد است می‌نگرند و در این زمان ضعف او نیز خداوند را جلال می‌دهد و پیام انجیل را به میلیون‌ها بیننده و شنونده خود انتقال می‌دهد.
باشد که در ضعف‌هایمان خداوند را بطلبیم، چرا که اوست امید ما و اوست انگیزه اصلی برای رسیدن به شباهت و قامت عیسی مسیح.
تامل در این مورد و گفتگو درباره آن را در کنار خانواده به شما توصیه می‌کنیم.
شاد و با امید در خداوند، نور و نمک باشید، آمین.
