تنها پایدار، خداوند

ده‌ها روز است دنیا درگیر ویروسی شده که هنوز هیچ چاره‌ای برای آن یافت نشده؛ چقدر جالب است، انسان با آن دبدبه کبکبه و حس غروری که به علم و دانش خود دارد بهترین چاره و پیشنهاد ماندن در خانه است. ویروسی که مرزی نمی‌شناسد و قدرت آن در حال به زانو درآوردن اقتصاد دنیاست و انسانی که به این حال و روز افتاده است و خطر را هر لحظه در کمین خود می‌بیند در حال قربانی دادن است؛ قربانی و هزینه‌هایی که تا به حال به هیچ طریقی حاضر به پرداخت آن نبوده؛ کنار گذاشتن مشاغل و فعالیت‌های اقتصادی که شاید کمتر حاضر به این کار می‌شده، کنار گذاشتن فعالیت‌های روزانه و ماندن در خانه و…

در طول تاریخ بارها شاهد بیماری‌های فراگیری بوده‌ایم مثل انواع آنفولانزا، طاعون و غیره؛ درست است هیچکس از این وقایع خشنود نیست ولی چقدر تکرار این بیماری‌ها و این وقایع تلخ برای انسان فراموشکار نیاز است تا بلکه انسان به خود بیاید و ببیند که به تنهایی هیچ نیست و کاری از دستش برنمی‌آید. داوود چه زیبا در مزمور ۱۴۴ می‌گوید که آدمی همچون نَفَسی است و روزهایش مانند سایه‌ای که می‌گذرد؛ و چقدر مهم است که به یاد داشته باشیم آدمی در مقابل قدرت عظیم خداوند هیچ است؛ انسانی که مغرور می‌شود و در خود می‌اندیشد که علم و دانش او فراتر از هر چیزی‌ست و چاره هر مشکلی، ولی این واقعه بار دیگر به یاد انسان آورد که خداست قدرت مطلق.

روزگار آشنایی است، و انسان را به یاد روزگار فرعون می‌اندازد. شبی که تنها نخست‌زادگانی از آن شب جان سالم بدر بردند که در خانه مانده و خون بره قربانی را با زوفا بر سر در خانه خود پاشیده بودند؛ این روزها هم بی شباهت به آن زمان نیست و باز هم تنها چاره و راه نجات خون بره بی عیب خداوند است که بر سر در خانه‌های ما پاشیده شده بلکه ما را از مرگ رهایی بخشد، ‌پس بهتر این است که در هر حال و روزی که هستیم ایمان و اعتمادمان را بر او بنا کنیم چرا که تنها پایدار ابدی اوست و به یاد داشته باشیم حتی اگر گرفتار این بیماری و ویروس باشیم خون عیسی مسیح ما را از مرگ دوم و دوری ابدی از خداوند رهایی بخشیده است و کاش به یاد داشته باشیم و فراموش نکنیم که کار نیکو این است: قربانی‌هایی که امروزه تحت فشار بجا می‌آوریم را برای خداوندی که اراده آزاد به ما بخشیده هر روزه بجا آوریم و بهترینمان را تقدیم او نماییم، چرا که تنها در او زیان نیست و تنها پایدار خداوند است…