خداوندم امروز به این می­اندیشیدم که چقدر خوشبختم که تو را دارم. قدم برمی­دارم و می­خواهم با تو بر روی آب­ها راه روم. دیگران می­خندند و فکر می­کنند دیوانه شده­ام، اما نمی­دانند با تو هیچ چیز غیر ممکنی وجود ندارد. دستانم را می­گیری و دوتایی قدم­هایمان را بر روی آب می­گذاریم و شروع به راه رفتن می­کنیم. لبخندت و دستان پر قدرتت بهم قوت می­دهد و پر از شادی حضورت می­شوم. به من می‌گویی نترس، اگر دستانت در دستان من باشد لحظه­ای رهایت نمی­کنم و من پر می­شوم از شادی و آرامشی که تو به من دادی و زیر لب زمزمه می­کنم من چقدر خوشبختم.

دخترت الهه

من تنها درِ کوچکی از قلبم را به روی خدا می­گشایم، اما خدا در مقابلش دری بزرگ از آسمان را به روی من می­گشاید. آیا این دو قابل قیاس با هم هستند؟ آیا قلب خودمان را می­توانیم به اندازه آسمان بی­انتها تصور کنیم؟ قلبی که به اندازه یک مشت دستمان است. اما خدا بزرگ­تراز ما فکر می­کند و قلب ما را به اندازه یک آسمان می­نگرد. مراقب باشیم خورشید این آسمان غروب نکند و باران آن بر زمین خشک نشود تا پرندگان آن با آزادی پرواز کنند. مراقب باشیم آبی آسمان قلب­مان از ابرهای تیره لکه­دار نشود تا همیشه در چشم خداوند آسمان باشیم.

دخترت فریبا

من عهدی بسته‌ام

یک پیوند ناگسستنی و جاودان

با محبوب خود که همیشه و در هر جا با من زندگی می‌کند و به من لبخند می‌زند،

او جان خود را فدای من می‌کند

او همیشه در قلب من است

و در من ساکن شده و مرا آرامی می‌دهد

او راه را بر من می‌نمایاند

از ترس‌ها و تاریکی‌ها  جانم را رهایی می‌بخشد

او می‌خواهد من همیشه شاد و مسرور باشم

او غم‌ها و درد و رنج‌های مرا تسکین می‌دهد

روح من به امید او قفس را می‌شکند و همچون پرنده‌ای با او اوج می‌گیرد

او تنها نجات دهنده‌ی من است

او که قطرات باران رحمتش بر سرم می‌ریزد

و در من شوق کودکانه‌ای می‌آفریند

او که سرور سلامتی و تندرستی است به من حیات جاویدان می‌بخشد

او مرا در آغوش خود همچون بره‌ای در بر می­گیرد

و جان من مشعوف از این محبت بی پایان در ملجای امن دستانش است

او مرا از شریر محافظت می‌کند

و به من قدرت و قوت می‌بخشد

او در طوفان‌ها و گرداب‌های زندگی تنها ماوای من است

او، مسیح من است

و من، شاگرد او هستم…

نسترن