هویت. واژه‌ای که مبهم و خالی نیست. در هر صورت پر است، یا از خوبی‌ها یا از بدی‌ها. اگر از خوبی‌ها پرش نسازیم به سمت پوچی پیش می‌رود. بازی‌هایی با اهداف شوم؛ نهنگ آبی، بازی‌های پوچ و بی‌انتها، استفاده‌های تکراری و بی‌هدف و اعتیادگونه از تلگرام و فیس‌بوک و اینستگرام، ساختن صفحات فِیک برای هویت بخشیدن به روی چهره‌ای که خالی مانده از هویت. به راستی هدف چیست؟
مهم نیست که انتهای بازی‌هایی مثل نهنگ آبی یا پوکمون‌گو، کِلش و یا…؛ به کجا می‌رسد، انتهایش پایان زندگی‌ست یا چرخه‌ای بی‌پایان، یا در صفحات مجازی چه را به اشتراک می‌گذاریم و به دنبال چه هستیم، و آیا انتهایی دارند یا نه؟! اینها به کنار، در دنیای واقعی کجا قرار داریم؟ هر روز ماسکی بر چهره می‌زنیم و با تظاهر زندگی می‌کنیم؟ همه‌ی ما فرزندان خدا هستیم و خدا مشتاق ماست؛ این بسیار مهم است که به کجا و به چه هدف و مقصدی می‌رویم؟
بیایید امروز با هم شروعی دوباره داشته باشیم، حتی ماسکی به نام مسیحیت بر چهره خود نزنیم؛ بلکه هویت خود را تغییر داده و از دوباره بر حقیقت مسیح بنا کنیم؛ بر حقیقت صلیب بنا کرده در او متولد شویم. آنگاه خواهیم دید که او به ما هویت واقعی می‌بخشد، آنگاه بدون ترس از چهره‌های تاریک و سایه مانند قبلی خود، ما که از او محبت دیدیم محبت را بین یکدیگر با تمامی دل و جان تقسیم می‌کنیم.
دعای امروز ما این است؛ آمین که همه‌ی ما هویت اصلی خود را در خداوند پیدا کرده و اراده‌ی او را در عمل به انجام رسانیم، زیرا نیکوست.
