برای شکرگزاری بازگرد…
درودی بیکران بر هم‌شاگردیان عزیز که بوسیله روح خدا در اسمیرنا با هم در شناخت خداوندمان رشد می‌کنیم.
شکرگزاری همیشه مقوله و موضوعی بوده که گویی خیلی زود به فراموشی سپرده می‌شود. حتی در کلام می‌خوانیم ده جزامی شفا یافتند ولی تنها یکی برای پرستش و شکرگزاری نزد عیسی بازگشت. براستی چرا همگی ما انسان‌ها در شکرگزاری فراموش‌کاریم؟
کلام خداوند بطور مداوم در مورد یادآوری و بیاد آوردن سخن می‌گوید. گویی خالق ما به بهترین شکل این ضعف انسان را می‌شناسد و از ایمانداران می‌خواهد که با یادآوری بدن مسیح حتی در شام خداوند کار او را بیاد آوریم و شکرگزار باشیم، اما…
اما شکرگزاری در شفاها، سلامتی‌ها و شادی‌ها فقط کافی نیست و کلام از ما می‌خواهد برای همه چیز، پیوسته شکرگزار باشیم و به حضور خداوند با شکرگزاری وارد شویم. در سختی‌ها، در جفاها، در دشمنی‌ها و ناعدالتی‌ها باز هم شکرگزاری از ما خواسته شده است. اما چطور در مشکلات و سختی‌ها می‌توان شکرگزار بود! بارها شنیده‌ام و چشیده‌ام که در سختی‌ها حتی کلام را نمی‌توانیم بخوانیم و سردی و افسردگی همه وجودمان را فرا گرفته است. در زیر به چند نمونه از یادآوری‌های کلام در زمان همین سختی‌ها خواهیم پرداخت:
1- بیاد داشته باش خداوند تو خدای دلگرمی‌هاست. در رساله دوم قرنتیان باب اول، پولس رسول یادآور می‌شود که بواسطه مسیح از دلگرمی لبریز شده‌ایم. او نه تنها پدر دلگرمی‌هاست بلکه ما را نیز از دلگرمی خود لبریز می‌کند. پولس یادآور می‌شود که اگر در سختی هستید بخاطر دلگرمی و نجات دیگران در مسیح دلگرم و امیدوار باشید و با استقامت ادامه دهید. در باب هفتم همین رساله پولس می‌گوید در افسردگی خداوندم شما را دلگرمی خواهد داد.
2- بیاد داشته باش کلام خوراک توست و از این خوراک سیر خواهی شد. خواندن کلام و تامل بر روی آن همواره امید و دلگرمی به ما می‌بخشد. رساله رومیان باب پانزدهم عنوان می‌کند که دلگرمی و پایداری در سختی‌ها، افسردگی‌ها و مشکلات، از کلام خداوند بخشیده می‌شود؛ پس با روح خداوند و هدایت او در کلام بمانیم.
3- بیاد داشته باش در مشارکت با دیگران باشی. در سختی‌ها و مصیبت‌ها دلگرمی مسیح را در مشارکت با دیگران بیابیم. او وعده داد هر جا در نام او جمع شویم حضور دارد و در رساله رومیان باب پانزدهم ما را به دلگرمی در هم‌فکری با دیگران دعوت می‌کند. معمولاً در سختی‌ها می‌خواهیم که تنها باشیم، در صورتی که کلام خداوند ما را به مشارکت در او و دیگران و هم‌فکری فرا می‌خواند.
4- بیاد داشته باش دیگران را در مسیح دلگرم و تشویق کنی. کتاب داوران عنوان می‌کند قوم خدا در کنار هم، یکدیگر را دلگرمی می‌دادند و همین‌طور در دوم قرنتیان باب اول پولس می‌گوید شما که دلگرمی را یافته‌اید کسانی که از سختی‌ها می‌گذرند را دلگرم سازید. این محبت مسیح و شیوه اوست.
5- بیاد داشته باش مسیح الگوی توست نه فریسیان. بسیار مواقع مانند مذهبیون و فریسیان الگو می‌گیریم و از محبت بنا کننده به دیگران به سمت محبت‌های بی‌بنیاد مخرب روی گردان می‌شویم و یا در قضاوت و نادانی و جهل الگویی همچون مسیح را از یاد می‌بریم. مسیح راه و راستی است و کسانی که در این راستی قدم برمی‌دارند به منزله این است که خسته از طوفان‌های این دنیا بدنبال بستن درهایی هستند که طوفان را وارد زندگی‌شان می‌کند، پس در کنار هم با الگوی مسیح یگدیگر را کمک کنیم تا هر روز در او پیش رویم.
در تمامی این رسالات می‌بینیم که افراد با دیدن یکدیگر و ملاقات کردن هم مشتاق و در مسیح شعله‌ور می‌شوند. امروز روزی‌ست که بیاد آوریم موعظه خوشابحال‌ها در متی را؛ خوشا بحال فقیران در روح…، شروعی که در پایان معنای کامل را دریافت می‌کند و در آخرین خوشابحال‌ها عنوان می‌کند خوشابحالِ جفادیدگانی که بخاطر نام مسیح و شیوه زندگی در مسیح رنج می‌بینند. جفا و مشکلات قسمت مهمی در رشد ما و همچنین کلیسا بوده و هست، چنانچه در اعمال رسولان می‌خوانیم که چگونه در سختی‌ها و مشکلات مردم قلب‌شان را به مسیح سپرده‌اند و کلیسا رشد کرد. پس پایدار و استوار در مسیح بایستیم و اجازه ندهیم شریر آنچه به آن فراخوانده شده‌ایم را دزدیده و ببلعد.
در مسیح پیروز باشید.
