سلامی دوباره به تک تک شما علاقمندان به هنر. خوشحال هستیم از اینکه در یک شماره دیگر با شما همراه هستیم تا با هم دقایقی را به تامل بنشینیم. در این شماره به همراه هم به چند تابلو از موزه ملی هنر در واشنگتن نگاهی می‌اندازیم. این گالری به مدیریت «کیوین فلدمن» می‌باشد که به طور خصوصی برای مردم آمریکا و بر اساس قطعنامه مشترک کنگره ایالات متحده تأسیس شده است.
مجموعه اصلی این موزه شامل کارهای هنری از هنرمندانی همچون سموئل، راش هریسون كرس، پیتر آرل براون ویدنر، جوزف ای ویدنر و چستردیل است.
در گالری پیشرفت هنر غربی این موزه می‌توان به مجموعه‌ای از نقاشی، چاپ، عکس، مجسمه‌سازی، مدال و هنرهای تزئینی از قرون وسطی تا به امروز را به تماشا نشست. از جمله این آثار می‌توان به تنها نقاشی «لئوناردو داوینچی» در قاره آمریکا اشاره کرد.
موزه ملی هنر به دلیل وسعت و بزرگی یکی از بزرگترین موزه‌های ایالات متحده آمریکا محسوب می‌شود که در کنار موزه هنر «متروپولیتن» و «موزه هنرهای مدرن» در شهر نیویورک جزو سه موزه هنری برتر ایالات متحده نام گرفته است. از آنجا که بازدید از این موزه رایگان است یکی از بیشترین آمار بازدیدکننده را نیز به خود اختصاص داده است. هر چند تعداد بازدید کنندگان این مجموعه در سال ۲۰۲۰ به دلیل بیماری همه گیر کرونا هشتاد و دو درصد نسبت به سال ۲۰۱۹ کاهش یافت.
مسیح درکنار دریاچه‌ی جلیل
این اثر زیبا از «ایل تینتورتو» نقاش ایتالیایی اهل ونیز می‌باشد.
او این تابلو را بین سال‌های ۱۵۷۵ تا ۱۵۸۰ بر اساس انجیل یوحنا باب ۲۱ با رنگ روغن بر روی بوم خلق کرد.
پطرس و شاگردان ناامید سوار قایق بودند چرا که تمامی شب ماهی‌ای صید نکرده بودند و برکتی در قایق آنها نبود. در همین شرایط عیسی به آنها می‌گوید تور را به جانب راست بیاندازید و قایق آنها پر از برکت و ماهی می‌شود.
شاگردان مسیح و خداوندشان را مصلوب شده و مرده می‌پنداشتند اما حال عیسی دوباره به نزد آنها آمده و می‌گوید تور را بر جانب راست بیاندازید. پس آنها نیز چنین می‌کنند و از فرط زیادی ماهی حتی قادر به بالا کشیدن تور نبودند. در این میان پطرس را می‌بینیم که از قایق ناامیدی خودش به بیرون پریده و خود را به دریا می‌اندازد تا به سمت عیسی برود. ردای مسیح به رنگ ارغوانی است که نشانه پادشاهی او می‌باشد و همینطور انگشتش که به سمت پطرس اشاره دارد؛ او را بر روی آب‌ها فرا می‌خواند تا از قایق خودش بیرون بیاید. امروز اگر در زندگی ما هم برکتی نیست به یاد آوریم پادشاه ما عیسی در ساحل نجات منتظر ما هست و ما را به برکت خود فرا می‌خواند.
عیسی، پطرس و آندریا را دعوت می‌کند
این تابلو با تکنیک چسب رنگ توسط «دوچو دی بوانینسنیا» معروف به «دوچو» نقاش ایتالیایی بین سال‌های ۱۳۰۸ تا ۱۳۱۱ بر أساس باب اول انجیل مرقس به تصویر کشیده است.
دوچو در سبک و تکنیک گوتیک و چسب رنگ نوآوری داشت. از نقاشی‌های او می‌توان قیام ایلعازر، سفر به مصر و تغییر سیمای مسیح را نام برد.
نقاش این اثر را در عین سادگی ترسیم و فضای تابلو را به دو قسمت تقسیم کرده است. در یک قسمت عیسی بر روی صخره ایستاده و در مقابل شاگردان در دریای متلاطم به دنبال صید ماهی هستند. عیسی آنان را فرا می‌خواند تا از پی او بروند و صیاد جان‌ها شوند و جان‌های مردم را که به قعر هاویه و تاریکی می‌رود را صید کرده و نجات دهند.
تور شاگردان نیز همانند تابلوی قبل خالی از برکت بود اما زمانی که عیسی آنان را ملاقات می‌کند از آنان می‌خواهد تا تور را بار دیگر و با اطمینان و اطاعت از مسیح به دریا بیندازند و این‌بار تور آنها چنان از برکت پر شد که چیزی نمانده بود تا قایق آنها غرق شود. در این تصویر عیسی که بر روی صخره ایستاده است به نوعی ترسیم شده که گویی صخره با آنان سخن می‌گوید و وقتی خداوند فرمان می‌دهد با اطاعت ما برکت جاری خواهد شد.
دانیال در چاه شیران
اثری از نقاش و طراح آلمانی «پیتر پل روبنس» است. در ابتدا روبنس به طور عمده تابلو‌هایی از کتاب مقدس و اساطیر را خلق می‌کرده؛ این اثر در سال ۱۶۱۵ با رنگ روغن روی بوم در ابعاد ۲۲۴*۳۳۰ سانتیمتر بر اساس باب ششم کتاب دانیال شکل گرفته است.
زمانی که دانیال، یهوه خدای خود را عبادت می‌کند، سربازان او را دیده و به پادشاه خبر می‌دهند زیرا که مردم آن زمان از پرستش هرچیزی به جز پادشاه منع شده بودند. پس آنان آمده و به دستور پادشاه او را در چاه شیران درنده می‌اندازند اما خدا دهان شیران را می‌بندد تا گزندی به دانیال نرسد و دانیال از آن تنگی رد شده و نجات پیدا می‌کند.
همانطور که در تصویر هم پیداست، استخوان‌های خشک نشان از این دارد که قبلاً هم مردمی در این چاه گرفتار شده بودند. حفره‌ای را که نقاش بر بالای سر دانیال کشیده و ظاهراً دست نیافتنی می‌باشد نشانه نجات و حیات در زندگی اوست. آری نور خداوند در تاریکی آن چاه بر او می‌تابد.
شال قرمزی که روی آن نشسته است نشانه‌ای از خون عیسی مسیح می‌باشد. امروز هر کسی که در مسیح ساکن است نجات و حیات را در زندگی خود خواهد داشت.
ملاقات داوود و ابیجایل
این تابلو اثری دیگر از «پیتر» می‌باشد که با رنگ روغن روی صفحه در سال ۱۶۳۰ براساس باب بیست و پنجم کتاب اول سموئیل نقش بسته است.
این تابلو در یک سمت داوود و سربازانش را نشان می‌دهد که برای جنگ نزد «نابال» می‌روند زیرا که نابال در هنگام سختی به آنان کمکی نکرده بود. اما در مقابل «ابیجایل» زن نابال را می‌بینیم که به منظور جلوگیری از جنگ نزد داوود می‌شتابد و زانو می‌زند تا داوود خطای شوهر او را نادیده بگیرد. زن شفاعت شوهر خود را می‌کند و با آوردن قربانی‌ها می‌خواهد او را نجات دهد.
ما نیز فرا خوانده شده‌ایم تا شفیع باشیم و برای شهر و کشورمان نزد پدر آسمانی شفاعت کنیم تا حیات در زندگی‌ها ساکن گردد. سبد نان در این تصویر نشانه عهدی جدید با خدا می‌باشد. او بر روی صلیب جان خود را داد تا نجات ما را فراهم کند و نزد پدر برایمان شفاعت می‌کند.
خداوند برکت را در زندگی فرزندان خود مهیا می‌کند، چنانکه برای داوود مهیا کرده بود.
