کتاب: مهار فکر شفای زبان
نویسنده: مژده شیروانیان
سلام و درود به دوستداران کتاب و مجله اسمیرنا. شکر میکنیم برای فرصت تازهای که در خداوند داریم تا کتاب مهار فکر و شفای زبان را با شما در میان بگذاریم. نویسنده در این کتاب ۳۰ بلای زبان را مورد بررسی قرار داده و راهکارهای مفید و جالبی را نیز به ما ارائه میدهد که ما را به سطح جدیدی از رشد و بلوغ در اخلاقیات والای مسیحی میبرد. همچنین این کتاب ما را دعوت به ۳۰ روز، روزه زبان میکند به این معنی که هر روز با تمرکز به اصول و ارزشهای کلام خدا در مورد آن موضوع خاص همراه با دعا و وقف زبانمان به خدا بیاموزیم که چگونه برقدرت نفس پیروز شویم، در پیشگفتار این کتاب، نویسنده از مزمور ۱۱۹ سخن گفته است در آیه اول میخوانیم “خوشا بحال آنان که در راستی گام بر میدارند، و از شریعت خدا پیروی میکنند.” کلام خدا حقیقت محض است و خدا از ما انتظار دارد که در راستی گام برداریم، در گفتارمان با بدی سازش نکنیم و صداقت داشته باشیم. در نامه به فیلیپیان باب ۴ آیه ۸ نیز پولس ما را تشویق میکند “به آنچه راست و نیکو، درست و پاک و ستودنی است بیاندیشیم و اگر چیزی عالی و شایان ستایش است در آن تامل کنیم.” زمانی که ما اینگونه افکار را ملکه ذهن خود بسازیم در سخنان ما بازتاب خواهند داشت، بیاد داشته باشیم که تبدیل و دگرگونی در ابعاد زندگی مسیحی بخصوص در رابطه با زبان مستلزم تغییر فکر است، و روحالقدس به ما قدرت رهایی و آزادی از اسارت زبان گناه آلود را میدهد. بیایید با هم نگاهی به خلاصه ۸ روز اول این کتاب و معرفی ۸ بیماری زبان بیاندازیم که البته در شماره بعدی مجله به ادامه معرفی این کتاب میپردازیم؛ اگر چه مطالبی که در کتاب نوشته شده است فراتر از این میباشد، اما سعی داریم که خلاصه مفیدی در اختیار شما قرار دهیم. همچنین تشویقتان میکنیم تا این کتاب را بصورت کامل مطالعه کنید و در راهکارهای بیماریهای زبان تامل کنید.
روز اول دروغ و فریبکاری: خیلی اوقات ما الفاظ جدیدی را برای این بیماری زبان بکار میبریم تا وجدان ما را محکوم نکند! بعنوان مثال نام حیله را زرنگی مینامیم و به همین راحتی سر دیگران کلاه میگذاریم، اما سایه سیاه این بیماری میتواند به سطحهای زندگی ما مخصوصاً زندگی روحانیمان رخنه کند و روبرو شدن با آن دردناک است، اما چرا ما دروغ میگوییم؟ دروغ ریشه در ترسهای ما دارد ترس از دست دادن موقعیت، دوستان و … اما کلام خداوند در دوم تیموتائوس باب ۱ آیه ۷ به یاد ما میآورد که خدا روح ترس به ما نبخشیده است. در حقیقت زمانی که دروغ میگوییم از تدبیرهای شیطان برای پیشرفت کارش استفاده میکنیم و به نحوی فرزند خوانده او میشویم، عیسی هم نیز در این رابطه میگوید ابلیس پدر همه دروغگوها میباشد و خداوند از هر دروغی کراهت دارد.
روز دوم بیملاحظه حرف زدن: هر سخن و حرفی جایی و مکانی دارد. خیلیها شاید با رک گویی خودشان طرف مقابل را ناراحت میکنند، چرا که با محبت و درک موقعیت طرف مقابلشان آمیخته نیست؛ حقیقت و محبت دوقلوهای بهم چسبیده میباشند، بعنوان یک فرد مسیحی به ما فرمان داده شده که حقیقت را با روحیه محبت بیان کنیم.
روز سوم بیادبی و بیاحترامی: این مورد با گستاخی، پررویی و حاضر جوابی همراه میباشد. نویسنده کتاب در اینجا یادآور میشود که بیش از نیمی از بیماریهای زبان که در این کتاب نوشته شده است از بیادبی و بیاحترامی نشات میگیرد اما لغات، تنها بیادبی ما را نشان نمیدهند، بلکه لحن صدا، نحوه گفتار و حرکات ما بقیه منظور ما را به شنونده منتقل میکند. کلام خدا صریحاً به ما میگوید محبت بی ادب نیست! و در امثال باب ۲3 آیه ۱۲ به ما فرمان میدهد که دل خویش را به ادب مایل گردان.
روز چهارم تعارف تظاهر دو رویی و رو در بایستی: در بسیاری از موارد در تعارف، احترام تبدیل به دروغ محترمانه میشود. ایجاد سؤتفاهم و باورهای نادرست در شنونده یکی دیگر از جنبههای منفی تعارف است. بسیاری اوقات ما در زبان از کلماتی ماننده ارادتمندیم، مخلصیم و … استفاده میکنیم اما در عمل اصلاً این طور نیست. کلام خدا در اول پطرس باب ۱ آیه ۲۲ به ما میگوید که محبت باید بیریا باشد، ما نباید در زبان چیزی بگوییم و در دل چیز دیگری! عیسی هم میگوید بله شما بله و نه شما نه باشد زیرا افزون بر این شیطانیست.
اما در این قسمت نویسنده کتاب تاسف بارترین نوع تعارف را تعارف با خدا نامیده است که در بسیاری از موارد دعاهای ما با کلمات پر زرق و برق همراه است؛ اما در عمل به انجام نمیرسد! فراموش نکنیم پدر آسمانی در جستجوی کسانیست که در روح و راستی او را میپرستند.
روز پنجم خودبینی: هیچ یک از ما تنها بفکر خود نباید باشیم بلکه به دیگران نیز باید بیاندیشیم، دقت داشته باشیم که محبت نفع خود را نمیجوید و همیشه در پی نفع دیگران است.
روز ششم بیماری خود ستایی: خودپرستی یکی از طبیعیترین صفات انسان گناهکار است؛ اما کراهت خدا در این بیماری و گناه زبان، به حدی جدی میباشد که پطرس در یکی از رسالات خود میگوید “خداوند در برابر متکبران میایستد اما فروتنان را فیض عطا میکند، والاترین کسی که بر کره خاکی قدم نهاد عیسی مسیح بود که همذات با خدا نیز بود اما حتی از برابری با خدا به نفع خود استفاده نکرد و خود را خالی کرد و ذات غلام پذیرفت.” پس بیایید با فروتنی دیگران را بهتر از خود بپنداریم.
روز هفتم دلسوزی بحال خود و تحقیر خویش: شکی نیست که عواملی چون ضربههای روحی، کمبودها، شکستها، تعلیم و تربیت در کودکی، در تشدید این بیماری سهم بسزایی دارند، اما باید دانست که با کنار گذاشتن خدا، و اثرات روحی و روانی را بررسی کردن و دنبال راه حل رفتن، چاره این کار نمیباشد. نمونهای از کتاب مقدس موسی را میبینیم که به بیماری زبان دچار بود و وقتی خدا او را به ماموریتی میفرستد، موسی تنها ضعف خود را میبیند. کلام خدا به ما یادآور میشود که فیض من تو را کافیست و افکار من از شما بلندتر است. حال بیایید از خود این سوال را بپرسیم فکرهای بلند و آسمانی خدا درباره من چیست؟ آیا مرا بیفایده و بیارزش و ناتوان ساخته است؟ یا فکرهایی والا برای من دارد؟
روز هشتم بیماری پرحرفی: در امثال باب ۱۰ آیه نوزده میخوانیم که “پرگویی هم خالی از گناه نیست و عاقل آن کسی است که زبان خود را نگه میدارد.” گاهی اوقات ما پرحرفی را زیاد جدی نمیگیریم و آن را جزو بیماریهای زبان نمیدانیم، برخلاف تصور بعضی این بیماری زبان فقط در بین خانم ها رایج نمی باشد. تنهایی و افکار درهم، عواملی هستند که این بیماری را تشدید میکنند. پرگویی و بیهودهگویی را نمیتوان از هم جدا کرد، زیرا که هر چه سخن بیشتر شود حرفهای بیهوده و پوچ هم به همان مقدار زیاد میشود. کلام خدا نه تنها درمورد پرحرفی در روابط با دیگران را به ما هشدار میدهد بلکه در رابطه با خدا هم هشدار میدهد. در کتاب جامعه باب ۵ آیه ۲ میخوانیم که “با دهان خود تعجیل منما و دلت برای گفتن سخنی به حضور خدا نشتابد“ زیرا خدا در آسمان است و تو بر زمین پس سخنانت کم باشد، سکوت در حضور خدا به ما فرصت تعمق و شنیدن صدای خدا را میدهد.
در ادامه مجله اسمیرنا با هم به خلاصه قسمتهای بعد این کتاب میپردازیم. دعا میکنیم تا با خواندن این صفحه مشتاق شوید تا بطور کامل کتاب را بخوانید، و با راهحلهای مقابله با این بیماریهای زبان آشنا گردید و با قوت خدا پیروز شوید. فیض مسیح با شما