سلام به شما عزیزان و علاقه‌مندان صفحه هنر در شهر
در این شماره به چند تابلوی زیبا در گالری «اوفیزی» نگاهی می‌اندازیم و امیدواریم که با خواندن و تامل بر روی این تابلوها محبت خدا را درک کنیم؛ محبتی که بخاطر گناهان و نجات بشر، یگانه فرزندش را هدیه داد.
این گالری یکی از برجسته‌ترین موزه‌های هنر و پربازدیدترین موزه ایتالیا و همچنین بزرگترین و شناخته شده‌ترین موزه‌های جهان می‌باشد که مجموعه‌ای از آثار دوران رنسانس ایتالیا را در خود جای داده است.
به دلیل همه‌گیری کووید-19، موزه در سال 2020 به مدت 150 روز تعطیل شد و تعداد بازدیدکنندگان 72 درصد کاهش یافت و به 659.043 نفر رسید. با این وجود، در سال 2020 باز هم این گالری در لیستِ پربازدیدترین موزه‌های هنری جهان، رتبه بیست و هفتم را دارا بود.
ستایش عیسی توسط مجوسیان
این اثر زیبا توسط «آلبرشت دورِر» حکاک و نقاش آلمانی است، که شهرت و نفوذش بسیار فراتر از مرزهای ملی بود و آثار وسیعی از خود به جای گذاشت، او این اثر را بر اساس انجیل متی باب ۲ با رنگ روغن روی بوم، در ابعاد 100 در 114 سانتی‌متر بین سالهای 1505ـ1504 به‌تصویر درآورد. این تابلو، تولد عیسی مسیح و ستایش مجوسیان را به ما نشان می‌دهد، نقاش با استفاده از رنگ پوست‌های مختلف در تصویر یادآور می‌شود که عیسی با تولد بشری‌اش نجات را برای همه قوم‌ها پدیدآورد، و زانو زدن افراد نیز نشان دهنده شروع یک پادشاهی جدید می‌باشد. همچنین یوسف و مریم را می‌بینیم که عیسی را در آغوش گرفته‌اند، و می‌تواند تمثیلی از محبت پدر، پسر و روح‌القدس باشد. دیوارهای ریخته و تخریب شده نشان از خستگی و طرد‌شدگی مردم دارد چرا که در این برهه تاریخی خداوند نزدیک به ۴۰۰ سال است که در مقابل قوم خود سکوت کرده است. مجوسیان با آوردن هدایای با ارزش و طلا، درواقع خدا را جلال می‌دهند و به او احترام می‌گذارند. امروز وقتی ما به حضور عیسی می‌رویم چه چیزی را با تمام قلب خود تقدیم او می‌کنیم؟
آیا زندگی خودمان را تسلیم و تقدیمش می‌کنیم؟ و ارزش پادشاهی او را در زندگی‌هایمان می‌دانیم؟
آلبرشت با کشیدن رویش بوته‌ها مابین سنگ‌ها به طور تمثیل‌وار نشان از این داردکه گویی قوم خدا از کلام او دور هستند و علف‌های هرز و گناه هنوز از زندگی آنان بیرون نرفته و جلوی رویش حیات را در زندگی‌هایشان گرفته است.
این تصویر زیبا اهمیت رساندن خبر خوش انجیل را به ما نشان می‌دهد؛ تا برویم به افرادی که از این واقعه حیرت انگیز بی‌خبر هستند مانندکسانی که در تصویر دور افتاده‌اند خبر خوش نجات در مسیح را برسانیم. پادشاه و نجات دهنده‌ای که برای نجات ما پا در این جهان گذاشت و خود را خوار و فروتن ساخت تا حیات را به زندگی‌های ما بازگرداند.
ختنه عیسی
این اثر نیز توسط نقاش و حکاک ایتالیایی «آندریا مانتگنا» با رنگ روغن روی بوم در سال ۱۴۶۲ در ابعاد ۴۲ در ۸۶ سانتی‌متر بر اساس انجیل لوقا باب ۲ کشیده شد.
از ویژگی‌های آثار مانتگنا می‌توان به رنگ‌های روشن، چشم انداز خطی قوی و خطوط تیز اشاره کرد. موضوع اصلی کارهای او بیشتر کلاسیک و بر اساس کتاب مقدس بوده است.
در تصویر شمعون را که با ردایی آبی رنگ، که نشانه کهانت او می باشد، می‌بینیم. طبق کلام خداوند به او گفته شده بود تا مسیح خداوند را نبیند نخواهد مرد، او با پای برهنه در حضور عیسی در معبد ایستاده و انگار کاملا درک کرده است که آن مکان مقدس می‌باشد. در نگاه اول شکوه و عظمت معبد را می‌بینیم که با تابلوها و نقاشی‌های دیواری توجه ما را به خود جلب می‌کند. این تابلو در نظر اول اطاعت در زیر عهد و پیمان خدا را به ما یادآوری می‌کند و همانطور که در تابلو می‌بینیم ستونی تصویر را از وسط نصف کرده است که بالای این ستون فرشته خداوند ایستاده و نظارت می‌کند؛ در طرفی ما شریعت خدا و کلام او را می‌بینیم که در لوح سنگی حک شده است و ما باید از آن اطاعت کنیم؛ زمانی که شریعت آمد انسان فهمید که گناهکار است و جریمه گناه در مقابل خدای قدوس، مرگ و دوری ابدی از اوست که باید قربانی بدهد و در طرف دیگر نیز اطاعت از روی عشق و ایمان را مشاهده می‌کنیم چرا که ابراهیم حتی از قربانی کردن فرزندش اسحاق هم ابایی نداشت اما در حقیقت، خداوند از روی محبت خودش بره‌ای فرستاد تا به جای اسحاق قربانی شود و امروز این بره عیسی مسیح می‌باشد؛ بره بی عیب خدا که گناه از جهان برداشت.
در پایین تصویر هم، مریم را می‌بینیم که زیر نظر عهد و پیمان خداوند با ایمان و از روی قلب از او اطاعت می‌کند چرا که در آن زمان باید فرزند پسر در روز هشتم ختنه می‌شد. این تابلو به یاد ما می‌آورد که عیسی با ریختن خون خود بر روی صلیب ما را وارد عهدی تازه کرد، آمین که امروز ما نیز با عشق و ایمان این عهد را نگاه داشته و از خداوند اطاعت کنیم.
تدهین عیسی
این تابلو اثری از «روخیز ون در ویدن» می‌باشد. مشخصه آثار او ترکیب واضح و استفاده زنده از رنگ‌ها و عمق میدان است که نمادگرایی زیادی را در خود جای داده است. نقاشی بر روی دیوار کلیساها از برجسته‌ترین آثارهای او محسوب می‌شود. وی این تابلو را با رنگ روغن روی بوم در ابعاد کوچک ۹۶ در ۱۱۰ سانتی‌متر بین سالهای ۱۴۶۰ تا ۱۴۶۴ بر اساس انجیل مرقس باب ۱۵ خلق کرد.
در تصویر سه جاده را می‌بینیم، یکی از آنها به دشتی می‌رود که در واقع چیزی در آنجا نیست و در جاده‌ای دیگر شکوه و ساختمان‌ها و انسان‌هایی را می‌بینیم که از صلیب و مرگ عیسی بی‌خبر هستند و در هیاهو این دنیا درگیر می‌باشند و نیز راه اصلی را مشاهده می‌کنیم یعنی راه پشت مقبره که به صلیب ختم می‌شود، امروز ما به کدام یک از این راه‌ها می‌رویم؟ عیسی راه صلیب را انتخاب کرد تا به هرکسی که او را بپذیرد حیات جاودان دهد و ما را هم صیاد جان‌ها می‌خواند تا مژده نجات او را به همگان برسانیم. نقاش با کشیدن صلیب در تپه جلجتا و نشان دادن آن در یک خط با مسیح در مرکز تصویر نشان می‌دهد که تنها او راه و راستی و حیات می‌باشد و نقشه کاملیت خدا یعنی به صلیب کشیده شدن عیسی و در قبر نهاده شدن او را برای نجات بشر، در مرکز تصویر نیز می‌بینیم. سه صلیب بالا هم شاید نشان از این دارد که مسیح قدرت مرگ را شکست و بعد از سه روز از مردگان قیام کرد. راه‌های کناری سمبلی از این است که ما هم خیلی اوقات راه‌هایی که در اراده و مسیر خدا نیست را انتخاب می‌کنیم، زمانی که ما شاهد مرگ و صلیب مسیح باشیم و مانند شاگردان کنار پای او بنشینیم قیام او را هم خواهیم دید. در سمت چپ تصویر ورودی جاده باریکی را می‌بینیم که می‌تواند یادآور آن باشد که ورود به پادشاهی خدا تنها از در تنگ امکان پذیر است زیرا دری که بزرگ و راهی که وسیع است به هلاکت منتهی می شود. شاید نقاش با کشیدن پنج نفر در تصویر فیض و هدیه خدا را به ما می‌رساند و ظرفهایی که به رنگ طلایی کشیده شده‌اند سمبلی از پادشاهی و آب حیات است که شاگردان برای تدهین عیسی با خود به همراه آورده‌اند. آری عیسی هم حیات را به ما می‌دهد و هم ما را وارد پادشاهی خدا می‌کند.
