هدیه‌ات را دریافت کن…
در ماه‌های گذشته هدیه و فرهنگ هدیه دادن را به بهانه‌های مختلف تجربه کرده‌ایم. کریسمس، بعد از آن سال نو میلادی و این روزها هدیه عاشقانه و یادآوری معشوق، ماه آینده نوروز و رسیدن به فصلی تازه، فرهنگ عیدی و هدیه نوروزی. حتی شهرها، مغازه‌ها و سایت‌های اینترتی از فروش و پیشنهاد بسته‌های زیبا و هدیه‌ها مالامال است.
اما براستی کدامین هدیه است که ما را از این تکرارها بیرون می‌کشد و به حقیقت، زندگی ما را تازه می‌سازد. در انجیل «یوحنا باب 1 آیه ۱۲» می‌خوانیم: «اما به همه کسانی که او را پذیرفتند این حق را داد…»
در همین آیات اهمیت پذیرفتن و دریافت کردن هدیه خدا را یادآور می‌شود. گرفتن این هدیه در دستان و نگاه داشتن آن در طول و مسیر زندگی.
دریافت و پذیرفتنی که در معنی اصلی به عنوان «گرفتن و استفاده کردن» ما را سوق می‌دهد. هدیه‌ای که مال توست و باید آن را بپذیری و بکار ببری.
رستگاری یک هدیه است اما باید آن را دریافت کرد و در زندگی پذیرفت و بکار گرفت.
شفا یک هدیه است و باید آن را دریافت کرد و پذیرفت. وعده‌های خدا، قدرت روح‌القدس و… یک هدیه هستند و باید آن را پذیرفت، دریافت کرد و بکار برد.
برای مهیا شدن این هدیه، از فیض خدا باید شکرگزار باشیم و این شکرگزاری ما را به مسیری تازه در زندگی رهنمود می‌کند. اما چطور باید پذیرا و دریافت کننده باشیم:
بدانیم که ما ارباب زندگی و مسیر خود نیستیم.
البته انتخاب‌های ما در زندگی، تاثیر مستقیمی بر مسیر زندگی ما خواهد داشت و ما با تصمیمات خود در جاده، مسیر اصلی و رو به مقصد و یا به بیراهه و مقصدی دیگر قرار خواهیم گرفت. ولی مسئله اینجاست که در ابتدا باید جاده و مسیری برای رسیدن به مقصد اصلی وجود داشته باشد تا در وهله دوم ما قادر باشیم آن را انتخاب کنیم. اگر پل و مسیری برای رفتن به سمت مقصد وجود ندارد، تصمیم و پذیرفتن ما سودی در زندگی‌مان نخواهد داشت. قدم اول، درک همین مهم است. خدا راه و مسیری مهیا ساخت و پلی بر روی این دره تاریکی قرار داد تا نه سقوط بلکه عبور بتواند یکی از تصمیمات ما باشد.
سال‌ها بر روی ضعف‌ها، ناتوانی‌ها، تنهایی‌ها و نتوانستن‌ها متمرکز شدیم و با هر شکست به چرخه این نگرش افزودیم و در آن محبوس شدیم. امروز اجازه دهیم خداوند توانایی‌ها و استعدادهای ما را برایمان مشخص کند و در آن مسیر ما را قرار دهد تا در جاده حقیقی به پیش‌رویم. مسیح گفت: «من راه و راستی و حیات هستم.» او خود راه است و امروز می‌توانیم در راستی و مسیر حقیقت رو به حیات و تازگی همسفر شویم.
جدعون (کتاب داوران باب۶) توانایی‌های خود را نمی‌دید و فقط بر ترس‌ها، ضعف‌ها و نتوانستن‌ها تکیه کرده بود و بر اساس آنها زیست می‌کرد. اما خدا به وسیله فرشته خود او را مرد دلاور و توانا خطاب می‌کند. این پتانسیلی است که خدا آن را می‌داند و در دستان خود آن را می‌بیند. جدعون به دستورالعمل خدا وفادار بود و توانست پتانسیل و توانایی خود را بکار بگیرد. آنچه تا کنون قادر به دیدنش نبود.
موسی بعد از چهل سال که در بیابان چوپانی می‌کرد، با ملاقات خدا پتانسیلی که در درونش بود را شناخت و آن را در دستان خدا قرار داد و بکار برد. موسی از تجربه‌های گذشته ناامید بود (خروج باب ۴) او ضعف‌های خود و ناتوانی‌ها را می‌بیند و بر اساس آنها زیست می‌کند.
وقتی صحبت از توانایی و پتانسیل می‌شود به توانایی‌ها و استعدادهای خود نگاه نکنید بلکه به آنچه خدا از طریق شما انجام خواهد داد بنگرید. بیایید با دستورالعمل او به پیش رویم و در اطاعت از او وفادار باشیم. خدا به موسی گفت چه کسی به تو زبان و دهان داده است؟ آیا من خداوند نیستم؟
بدانیم و دریافت کنیم که خدا می‌خواهد مرا برکت دهد.
«یوحنا در باب ۱۰ آیه ۱۰» یادآور می‌شود که «دزد نمی‌آید مگر برای دزدی…. اما من آمده‌ام تا ایشان حیات یابند و به فراوانی آن را حاصل کنند.»
عیسی مسیح به صراحت اعلام می‌کند من آمده‌ام تا زندگی داشته باشید. زندگی، در حیات و تازگی، زندگی به عنوان فرزند و در دستان و آغوش خداوند با قلبی در آرامش و شادی زیست کنیم. احساس زنده بودن.
کتاب «تثنیه باب ۲۸ آیه ۱۲» مکتوب است که «خدا خزینه و گنج نیکوی خود را بر تو خواهد گشود تا…… همه عمل دستانت را مبارک سازد…. به همه قوم‌ها قرض خواهی داد…. و قرض نخواهی گرفت.»
«خداوند نیز چیزهای نیکو را خواهد بخشید و زمین ما محصول خود را خواهد داد.» مزمور باب ۸۵ آیه ۱۲ اعلام می‌کند که محصول خواهی داشت و برکت وعده اوست برای ما.
«زیرا که یهوه خدا آفتاب و سپر است. خداوند فیض و جلال خواهد داد و هیچ چیز نیکو را منع نخواهد کرد از آنانی که به راستی گام بردارند.» مزمور باب۸۴ آیه ۱۱ نیکویی مال ماست و پذیرفتن، دریافت و طلبیدن آن سهم ماست.
«پس هرگاه شما که شریر هستید، دادن بخشش‌های نیکو را به اولاد خود می‌دانید، چقدر زیاده پدر شما که در آسمان است،چیزهای نیکو را به آنانی که از او می‌طلبند، خواهد بخشید.» متی باب ۷ آیه ۱۱ اگر طالب نیکویی هستیم به وفور خواهیم داشت و به ما بخشیده شده است.
«دولتمندان این جهان را امر فرما که بلند پروازی نکنند و به دولت ناپایدار امید ندارند، بلکه به خدای زنده که همه چیز را دولتمندانه برای بهره بردن به ما عطا می‌کند؛ که نیکوکار بوده، در کارهای نیک دولتمند، سخاوتمند و گشاده دست باشند و برای خود بنیاد نیکو به جهت جهان آینده گذارند تا حیات جاودانی را بدست آورند.» اول تیموتائوس باب ۶ آیه ۱۷ تا ۱۹
بدانیم و درک کنیم که زمان کاشت و برداشت وجود دارد. درک کنیم که باید بکاریم و کاشتن قسمت مهمی از زندگی ماست. «پیدایش باب ۸ آیه ۲۲» زمان کاشت و برداشت وجود دارد. گرما و سرما، زمستان و تابستان، روز و شب این پروسه را متوقف نخواهد کرد. بلکه نیازی هستند برای تمامی پروسه و طول آن. «خود را فریب مدهید، خدا را مسخره نمی‌توان کرد. زیرا که آنچه آدمی بکارد، همان را درو خواهد کرد.» غلاطیان باب ۶ آیه ۷ در این آیه اهمیت کاشتن را می‌بینیم. می‌توانیم از بخشیدن شروع کنیم. کلام خدا اذعان می‌کند که دادن از گرفتن فرخنده‌تر است. بخشش مانند بذری است که ما را به برداشت محصول عالی ترغیب می‌کند. اگر منتظر شرایط عالی هستید هرگز کاری انجام نخواهید داد. اگر هدیه نمی‌دهیم و عشر نمی‌دهیم دروازه‌های آسمان به روی ما باز نخواهد بود. پس کاشتن هدیه‌ایست برای خود ما چون به برداشت می‌انجامد. اگر به هر بهانه‌ای میل به کاشتن را در خود خاموش می‌کنیم و برای کاشتن قدم بر نمی‌داریم برکت را از خود دریغ داشته‌ایم. کاشتن را متوقف نکن.
دریافت کردن در جریان است.
هدیه مسیح و دریافت آن در زندگی ما همواره در جریان است و هر روز فرصت دوباره به ما می‌دهد تا در او و مسیر او رهسپار شویم. این مهم یادآور می‌شود که از خود بپرسیم: «هم‌اکنون مشغول چه کاری هستیم؟ کاشتن؟»
«خلاصه همه شما همفکر و همدرد و برادر و دوست و دلسوز و فروتن باشید.» اول‌پطرس باب ۳ آیه ۸
آمین امروز بایستیم و دریافت کنیم آنچه که خدا برای ما از عشق و محبت مهیا ساخته است.
