در سال 628 و 629 امپراتور بیزانس هراکلیوس پس از جنگ‌های سخت و طولانی و پیروزی‌های عظیم خود در مصر و ایران به اورشلیم بازگشت و به جنگ‌های خود پایان داد. آثار، تابلوها و تمبرهای بیشماری در این دوره شکل گرفتند و چون امپراتوری‌ها پرستیده می‌شدند مسیحیت و کلیسا در تمام آن جفاها به خدمت ادامه دادند تا مسیحیت آزادانه توانست بشارت داده شود.
ظروف غذا در این دوره برای تزیینات بسیار مورد مصرف بود و هنرمندان به نقش این نگاره‌ها از تصاویر و تفاسیر کتاب مقدس پرداختند که خوشبختانه به دلیل محکم بودن این ماده اولیه اینک در موزه‌ها براحتی وجود دارند. به برخی از این آثار نگاهی خواهیم کرد. این آثار به ترتیب واقعه در کلام اشاره دارد:

داوود و الیاب

تصویری از کتاب اول سموئیل باب 17 تا 30 که داوود در این قسمت برای دیدار و خبر گرفتن از برادرانش وارد پشت صحنه جنگی می‌شود. برادرش الیاب او را محکوم می‌کند چرا که داوود ریز نقش و جوان بود. اما در ادامه می‌بینیم که داوود داوطلبانه با ایمان به خدای حقیقی وارد نبرد جنگ با جلیات غول‌پیکر می‌شود. جلیاتی که نه تنها الیاب را به ترس و لرز انداخته بود بلکه تمامی فرماندهان و پادشاه را نیز در پشت جنگ بی‌حرکت و بی‌امید نگه داشته بود.
جنس این ظرف از نقره است و در سال 630 میلادی نقش بسته است.

داوود و کشتن شیر

باز در ادامه اثر قبل از همان باب‌های اول سموییل داوود اذعان می‌کند که همانگونه که شیر و حیوانات وحشی را کشته است تا گوسفندان خود را از دهان آنان رهایی و نجات دهد اینک نیز همان خدایی که او را از شیر و حیوانات وحشی رهایی داده و پیروزی بخشیده قادر است در برابر دشمنِ خداوند یعنی جلیات غول پیکر نیز پیروزی ببخشد. داوود نه بر سلاح و زره بلکه به خدای خود اعتماد داشت و در زندگی خود آن را چشیده و تجربه کرده بود.
این اثر نیز از نقره ساخته شده است.

مسح داوود

اثری است که باب‌های قبلی از اول سموئیل می‌پردازد و یادآور آن می‌شود که داوودی که حال با جلیات می‌جنگد همان است که به‌ وسیله سموئیل نبی برای پادشاهی قوم خداوند مسح و انتخاب شده بود و هویت خود را می‌شناخت حتی مادامی که در لباس و یا تخت پادشاهی نبود. مسح خداوند نیازی به جایگاه و قصر و زره و زوبین پادشاه ندارد بلکه نخست در پی پادشاهی خداوند بر زندگی خویش است.
در این تصویر داوودی که در حال مسح شدن است از همه کوچک‌تر و در میان برادران از نظر جسمی نحیف‌تر است.
این اثر در سال 630 بر روی نقره درج شد.

داوود و شائول

در این تصویر (اول سموییل ۱۷ :۳۲-۳۴) داوود از پادشاه درخواست می‌کند تا اجازه دهد به جنگ با جلیات وارد کارزار شود. شائول پادشاه را احترام می‌نهد. داوود می‌دانست که خداوند پادشاهی را از شائول خواهد گرفت و داوود روزی پادشاه خواهد بود اما احترام به منتخب خدا و پادشاه خود را هیچ‌گاه فراموش نمی‌کند و درگیر غرور و کبر نیست. فروتنی داوود او را مردی موافق دل خدا ساخت.
این ظرف نقره نیز از سری ظروف‌های این شماره است.

جنگ با جلیا

تاثری که در همان راستا با سه تصویر کامل شد. داوود در تصویر بالای ظرف به جنگ جلیات می‌رود و ما بین آن‌ها پادشاه نظاره‌گر است که هم نشانی از نظر شائول پادشاه به این جنگ و هم دید خداوند بر این جنگ است. در میانه داوود با فلاخن درحال جنگ با جلیات است و در پایین جلیات نقش بر زمین است. ترتیب بالا به پایین نشانه‌گر پادشاهی خداوند بر این جنگ داوود بود که مغلوب کردن دشمن منجر شد و پیروزی در خداوند.