آلیس قاتل شوهرش را بخشید.

آلیس هم مثل بسیاری از مسیحیان ساکن نیجریه­ی شمالی مورد ضرب و شتم مسلمانان افراطی قرار گرفته است ولی هرگز دلسرد نشده زیرا او می­داند که به گفته­ی عیسی پیروان او بدون رنج و سختی نخواهند بود.

با اینکه نه سال ازکشته شدن همسرآلیس به دست مسلمانان افراطی نیجریه می­گذرد، وقتی از ضرب و شتم و کشت و کشتار مسیحیان دیگر می­شنود خاطرات تلخ او زنده می­شود، او می­گوید هر وقت صدای شلیک گلوله می­شنوم وحشت زده می­شوم.

نیمه شب ژانویه ی سال ۲۰۱۳ بود، خانواده­ی آلیس همگی خواب بودند وقتی که یک عده مسلمان افراطی با صورت­های پوشانده شده به خانه­ی آنها حمله­ور شدند و درحالیکه اسم شوهرش را صدا می­کردند، در همان آستانه­ی دراتاق خواب به او شلیک کردند. آلیس از طرفی سعی می­کرد جلوی خونریزی شوهر مجروحش را بگیرد از طرفی تلاش می­کرد پنج فرزند خردسالش را که از وحشت گریه می­کردند را نیز دلداری بدهد. وی در این میان توانست یکی از مضروبین شوهرش را که از همسایگانشان بود شناسایی کند. حدود یک ساعت طول کشید تا نیروی کمکی به روستای آنها برسد و متاسفانه همسرش به خاطر خونریزی زیاد قبل از رسیدن به بیمارستان در طول راه جان سپرد.

سختی پشت سختی

در نیجریه همه با گروه­های تروریستی بوکوحرام و اسلام­گرایان مسلح بر سر درگیری­های مذهبی تقریبا آشنا هستند. آنها با حملات مسلحانه و بمب­گذاری در روستاها مردم را به قتل می­رسانند.

از سال ۲۰۱۱ تا کنون حدود سی و پنج هزار نیجریه­ای به خاطر تنش بین گروه­های تروریستی و نظامیان کشته شدند. تعداد بی­شماری از این کشته شدگان نیز مسیحی بودند که در اثر حمله و ضرب و شتم در کلیساها اتفاق می­افتاد. خیلی از این مهاجمان افراد مشخص و شناخته شده بودند درست مانند قاتل شوهر آلیس که او را در آن شب شناسایی کرده بود…

حدود ده هزار نفر زن مسیحی بیوه در نیجریه هستند که کسی اهمیتی به آنها و وضعیت آنها نمی­دهد، آنها معتقدند که زنان بیوه باید پس از مرگ شوهرشان نسبت به آنها و خانواده­ی شوهر وفادار بمانند و با مبلغ بسیار اندکی که از خانواده­ی خودشان زندگی­شان را سپری کنند.

آلیس هم همین شرایط را سپری می­کرد. او می­دانست که هزینه­ی گذراندن زندگی به عنوان یک مادر تنها، با پنج فرزند کوچک خیلی سخت است ولی همچنان مقاومت می­کرد، در خانه­ی خانواده­ی شوهر خود ماند و روزها  با کار کردن در مزرعه روزگار می­گذراند تا اینکه دوباره از طرف افراطیان مودر حمله قرار گرفتند.

پلیس نیجریه سعی در آرام کردن بحران و ضرب و شتم در آن روستاها را داشت ولی یک افسر پلیس در حین درگیری­ها ودر حین آتش­سوزی مزرعه­ی هم جوار مزرعه­ی آلیس کشته شد و همین مسئله باعث شد که آلیس شبانه به همراه فرزندانش و با پای پیاده از آنجا فرار کند.

آنها به یک خانه در نزدیک یک مزرعه رفتند و همگی در یکی از اتاق­های آن خانه ساکن شدند ولی از آنجایی که شرایط لحظه به لحظه سخت­تر می­شد آلیس مجبور به ترک آنجا شد. او به همراه بچه­هایش مدتی را در راهروی خانه­ی سالمندان سرکردند تا یک خانواده­ی مسیحی پیدا شدند و یک استودیوی کوچک که در پشت حیاط خانه­شان داشتند را به آنها دادند. به خاطر مشکلاتی که داشت کاملاً  گیج شده بود مسئولیت پنج فرزند بدون پدر و خانواده بر دوش او بود؛ مدت زیادی را گریه می­کرد، راه می­رفت و یا می­خوابید…

آلیس گفت مدتی به همین وضع گذشت، تا اینکه یهو به خودم آمدم و فکر کردم که من هنوز نمردم باید کاری انجام بدهم بعد شروع کردم به دعا کردن و از خدا خواستم که برای گذران زندگی­ام به من حکمت بدهد تا بتوانم درست فکر کنم و عمل کنم.

او شروع به کشت و کار در مزرعه کرد و توانست درآمد کوچکی برای گذران زندگی مهیا کند. پرداخت ده یک از درآمدش به زندگی او برکت می­داد طوری که می­توانست با آن هزینه­ی لباس، کود برای مزرعه و هزینه­ی تحصیل فرزندانش را بدهد تا اینکه دوباره مورد حمله­ی گروه­های افراطی قرار گرفتند و آنها تمام محصولات زمین او را از بین بردند. او تلاش می­کرد تا زندگی را از نو بسازد تا اینکه با سازمان مسیحی ملاقات کرده و آنها او را اسکان مجدد دادند وهزینه­ها و مایحتاج آنها را تامین کردند. آلیس پس از کلی تشکر و قدردانی به آنها گفت که اگر به خاطر کمک­های شما نبود یا الان مرده بودیم و یا کلاً از ایمانم سرد شده بودم و یا کلاً مسیحیت را کنار گذاشته بودم. وی داشت بعد از آن همه رنج برای شروعی دوباره آماده می­شد ولی گویا سختی­ها تمامی نداشت…

در بیست و دوم ماه جون سال ۲۰۱۸ عده­ای از گروه­های تروریستی افراطی به روستاها حمله کردند آلیس هم در ناحیه­ای بود که مورد حمله قرارگرفته بود. آنها خانه­های مسیحیان را به آتش می­کشیدند و آنها را قتل و عام می­کردند.

با اینکه یکی از ریش سفیدان آنجا حدود دویست نفر از مسیحیان را در مسجد پناه داده بود ولی در نهایت تعداد کسانی که در روستاها به قتل رسیدند به هشتاد و شش نفر رسید، آلیس به همراه هفت هزار و پانصد نفر دیگر توسط سازمان­های مسیحی مورد حمایت قرار داده شدند. او به همراه خانواده­اش در جای جدیدی اسکان داده شدند و بعد از آن نیز سختی­های دیگری را تجربه کردند، ولی اینبار آلیس قوی­تر بود چون بارها دیده بود که خداوند چطور او را از سختی­ها و طوفان­های زندگی عبور داده و می­گفت که دیگر از چیزی هراسی ندارد.

آلیس با وجود اینکه از قاتلان شوهرش خاطره­ی تلخی در ذهنش داشت ولی هرگز به انتقام فکر نمی­کرد. او می­گوید حتی با شرایط سختی که به خاطر عملکرد آنها در زندگی ما بوجود آمده با این حال حتی نسبت به آنها خشمی در دلم حس نمی­کنم و همانطور که در کتاب مقدس گفته شده، سختی­ها خواهد آمد و ما فقط باید دعا کنیم و انتظار بکشیم.

آلیس حتی وقتی قاتل اصلی شوهرش را دید با مهربانی به او نزدیک شد و با او احوالپرسی کرد او با بقیه­ی افراطی­های دیگر نیز همین­گونه رفتار کرد، همین حس انسان دوستانه­ی او باعث شده بود که او احساس آرامش کند.

آلیس توانست در طی دو سال اخیر با حمایت­های انسان دوستانه­ی سازمان مسیحی مبلغی را برای خرید زمین کنار بگذارد تا بتواند مانند قبل خانه و سرپناهی برای خود و فرزندانش مهیا کند. او معتقد است که بزرگ کردن پنج فرزند بدون پدر و قبول مسئولیت آنها در این شرایط بحرانی کار بسیار سختی­ست و طاقت فرساست؛ ولی او یاد گرفته که چطور شرایط و بارهای خود را به خدا بسپارد و به او اعتماد کند و خود را در سخت­ترین شرایط سر سپرده­ی او بداند.

آلیس می­گوید: مسیحی بودن آسان نیست و سختی­هایی به دنبال دارد پس همواره آماده باشید…