روزهای سختی است! از هر طرف و هر سو، هر خبری را که می‌شنویم گویی ناآرامی این دنیا را اعلام می‌کند. جنگ‌ها و بی‌خانمانی‌ها در اوکراین و روسیه- ایران و فشارها و بی‌انگیزگی‌ها و …… چقدر نیاز داریم چیزی بشنویم که خوشایند باشد و خبری خوب! چقدر نیاز به آرامش داریم. چقدر نیاز داریم خداوند نشانه و چیزی به ما نشان دهد چرا که حتی به قدرتش شاید شک کرده‌ایم! به محبت و عشقش ….
در مثل سامری نیکو مردی در کنار جاده افتاده، زخمی و درمانده. راهزن و دزد به او زده و در حال مرگ است و کسی به او توجهی نمی‌کند که ناگاه «سامری نیکو» وارد دنیای او می‌شود و زخم‌هایش را می‌بندد و او را برای درمان با خود همراه می‌کند.
چقدر این روزها نیاز داریم که خدا بر ما ترحم کند و یا حتی شاید خودمان به یکدیگر ترحم کنیم. در پس این ناهمواری‌ها چگونه آرامش بیابیم و در آرامی زیست کنیم و بر یکدیگر ترحم کنیم؟ جایی که نشانه‌ای از ترحم نیست و انتقام، خشم و تنفر دنیای ما را در برگرفته است، چگونه مسیر حیات و نیکویی را دنبال کنیم؟ ما «برکت یافتگانیم»…. چگونه در این برکت ساکن شویم و آن را وارد زندگیمان کنیم:
قدم اول: بخواهیم خدا راه را به ما نشان دهد.
دقیقاً زمانیکه نمی‌دانیم چه کاری انجام دهیم و گویی در پس این ناهمواری‌های زندگی گیج شده‌ایم، زمانیکه نمی‌دانیم به کدامین سمت برویم و نمی‌دانیم چه کنیم؛ دقیقاً در همین زمان است که باید به عنوان یک برکت یافته، به یاد داشته باشیم به سراغ کسی برویم که می‌داند و می‌تواند راه را بر ما روشن سازد.
خدایی که حکمت مطلق است و پدری که عاشقانه فرزندش را هدایت می‌کند.
در کتاب خروج باب 33 آیه 13 به یاد داشته باشیم ما در نظر خداوند فیض یافته‌ایم و او راه‌های خود را به ما خواهد آموخت. «پس اگر حقيقت اينطور است مرا به راهی كه بايد بروم راهنمايی كن تا تو را آنطور كه بايد بشناسم و به شايستگی در حضورت زندگی كنم. اين مردم نيز قوم تو هستند، پس لطف خود را از ايشان دريغ مدار.»
در کتاب مزامیر باب 25 آیه 4 اعلام می‌کند که خداوند راه‌های خود را بر ما روشن و تابان خواهد ساخت. پس به حضور او برویم و از او بشنویم. «ای خداوند، راه خود را به من نشان ده و احكام خود را به من بياموز.»
حتی مزمور 5 آیه 8 ما را دعوت می‌کند قدم به قدم با رهبری او به پیش رویم.
«ای خداوند عادل، راه خود را به من نشان ده و مرا هدايت نما تا دشمنانم نتوانند بر من چيره شوند.»
قدم دوم: بخواهیم خدا به ما علامت و نشانه‌ای بدهد.
در کتاب داوران باب 6 آیه 17 و 18 جدعون نشانه و آیتی را می‌طلبد. او تایید خداوند را می‌خواهد و به دنبال این است تا مطمئن شود مسیری که خواهد رفت در اراده و خواست خداوند است. در این قدم پر از انرژی، قوت و انگیزه می‌شویم.
جدعون پاسخ داد: «اگر تو كه با من سخن می‌گويی واقعاً خود خداوند هستی و با من خواهی بود، پس با نشانی اين را ثابت كن. خواهش می‌كنم همین‌جا بمان تا من بروم و هديه‌ای برايت بياورم.» او گفت: «من همین‌جا می‌مانم تا تو برگردی.»
قدم سوم: بخواهیم تا خدا محبتش را به ما نشان دهد.
در انجیل یوحنا باب 14آیه 15 عنوان می‌کند اگر واقعا مرا دوست داری در اطاعت از احکام من آن را نشان بده.
«اگر مرا دوست داريد، آنچه می‌گويم اطاعت كنيد.»
«محبت شما به يكديگر، به جهان ثابت خواهد كرد كه شما شاگردان من می‌باشيد.»
یوحنا 13 آیه 35
از این طریق مردم دنیا خواهند فهمید مسیح کیست. عشق وفادارانه خود را به او نشان دهیم و نیز عشق وفادارانه او را بطلبیم و ببینیم.
«خداوندا، تو پر از رحمتی؛ به جان من حيات ببخش تا احكامت را بجا آورم.» مزمور 119 آیه 88
«ای كه با دست پرقدرتت كسانی را كه به تو پناه می‌آورند از دست دشمنان می‌رهانی، محبت بی‌دريغت را به من بنمايان.» مزمور 17 آیه 7
در انجیل متی باب 5 آیات 43 تا 47 اعلام می‌کند که فراتر از حکم و با عشق عمل کن. برای دشمن خود دعا نما، برای کسانی که به شما جفا می‌رسانند. فرقی است میان یک برکت یافته و مردمی که هنوز مسیح را نمی‌شناسند. عشق او را نشان دهیم.
«شنيده‌ايد كه می‌گويند با دوستان خود دوست باش، و با دشمنانت دشمن؟ اما من می‌گويم كه دشمنان خود را دوست بداريد، و هر كه شما را لعنت كند، برای او دعای بركت كنيد؛ به آنانی كه از شما نفرت دارند، نيكی كنيد، و برای آنانی كه به شما ناسزا می‌گويند و شما را آزار می‌دهند، دعای خير نماييد. اگر چنين كنيد، فرزندان راستين پدر آسمانی خود خواهيد بود، زيرا او آفتاب خود را بر همه می‌تاباند، چه بر خوبان، چه بر بدان؛ باران خود را نيز بر نيكوكاران و ظالمان می‌باراند. اگر فقط آنانی را كه شما را دوست می‌دارند، محبت كنيد، چه برتری بر مردمان دیگر داريد، زيرا ايشان نيز چنين می‌كنند. اگر فقط با دوستان خود دوستی كنيد، با كافران چه فرقی داريد، زيرا اينان نيز چنين می‌كنند.»
قدم چهارم: بخواهیم تا رحم و ترحم خدا را ببینیم و آن را به دنیا آشکار کنیم. اوست که پاهای ما را از دام می‌رهاند. لطف، مهربانی و رحم او را بگیریم و از آنچه یافته‌ایم بر دیگران جاری ساز.
قدم پنجم: حسن نیت خود را آشکار ساز.
حرف ستایش‌آمیز! با شکرگزاری شروع کنیم و با شکرگزاری به پیش رویم. شکر برای حیاتی که دارم و امروز فرصت شنیدن دیگران را خواهم داشت. فرصت سخن گفتن و حرف زدن با دیگران را.
قدم ششم: ایمان خود را نشان بده.
امروز به چه چیزی امید داریم؟ منعکس کننده دستورات او باشیم و همچون سامری نیکو رفتار نماییم.
امروز به یاد داشته باشیم که ما در همین شرایط و سختی‌ها و نا همواری‌ها هنوز «برکت یافتگانیم.» پس همچون یک برکت یافته قدم برداریم و برکت را بر دنیا اعلام نماییم.
