شناسنامه فیلم:

“همه چی عادیه” فیلمی به کارگردانی، تهیه کنندگی و نویسندگی محسن دامادی است که در سال 1395 ساخته شد.

دامادی که قبلاً در کارنامه هنری خود فیلم­هایی همچون “هما کی میاد”، “قبرستان غیرانتفاعی”، “خانواده ارنست” و… را داشته است این­بار در کنار بازیگرانی چون: عباس غزالی، بهنوش بختیاری، سحر قریشی و پژمان بازغی اثری قابل تامل را به جای گذاشته است.

خلاصه فیلم:

صفا (عباس غزالی) که از کمبود آب در مزارعش دست به مهاجرت از روستایش به تهران زده است در پی بدست آوردن شغلی و تامین زندگی­اش است تا شاید بتواند با دختر مورد علاقه­اش در روستا ازدواج کند.

اما صداقت و سادگی و عدم شناخت او از محیط تهران تجربه­های جدید و ناخوشایندی را در زندگی او رقم می­زند.

بررسی فیلم:

“همه چی عادیه” نامی است که مدام مانند سوالی بر زبان صفا جاری است و در پی این است که آیا اطرافیانش بطور عادی و معمول رفتار می­کنند و یا او؟

فیلم بر دو پایه قابل تامل است. یکی “عدم شناخت” است که پیامدهای بی­شماری را برای صفا و اطرافیانش رقم می­زند. او پا به دنیایی گذاشته که برایش نا آشناست و در این غربت خود و زندگی­اش را تباه می­کند و دیگر آنکه همانگونه که از نام فیلم مشخص است “چیزهایی که در تاریخ و فرهنگ و دوران، دیگر عادی و طبیعی بنظر می­رسد”.

این دو هدف و نگاه مرا به تامل در مورد آنچه در دنیای کنونی طبیعی جلوه می­کند فرو می­برد. دنیایی که اگر نگاه سطحی حتی به آن بیاندازیم می­بینیم که نسبت به گذشته بسیار چیزهایی عادی جلوه می­کند که عادی نبوده­اند؛ در روابط، در انتخاب­ها، در هدف­ها و حتی در احقاق حق به روش­های خود.

اما بیایید کمی به عقب­تر برگردیم، به نقشه خدا در آفرینش انسان. آیا به راستی هدف خدا از خلق من و شما این بوده است؟ در چنین دنیایی که خود با ذات گناهی که در ما ریشه گرفت، عصر و دوران بد و بدتری را می­سازیم.

فروتنی، که حال دست­خوش غرور و خود بینی شده و این نیز عادی جلوه می­کند. قضاوت­ها که هر روز عادی و عادی­تر به پیش می­آیند تا رابطه انسان­ها با یکدیگر و حتی با خدای خود را دورتر و دورتر کند.

قضاوت و داوری، غیبت و بدگویی چنین دستخوش طبیعی­گری شده است که انگار قسمتی از وعده­های غذایی­مان شده است. آیا براستی این در آفرینش و اراده خداوند عادی و طبیعی بوده است؟

حتی از بین بردن زمین و محیط زیست­مان دست­خوش این عادی­گری شده است و هر روز با تولیدات، زباله­ها و… دنیای خود را به قحطی و مرگ نزدیک­تر می­کنیم در حالی که اراده خداوند این بود که آدم کار باغ را انجام دهد و به امور مراقبت از آن بپردازد.

محبت­هایی که اکنون عادی جلوه می­کنند و یکدیگر را در پی چند صباحی لذت به قعر زخم­های چرکین روح و روان پرتاب می­کنیم. حتی پرستش­ها که اکنون پرستش پول و مذهب و ریا و فریب عادی جلوه می­کند در حالی که نقشه خدا برای پرستش او بود.

در هنگام تماشای این فیلم تامل شما بر این مسائل که شاید عادی شده­اند جلب می­کنم، تا شاید با مکاشفه خداوند نقشه او را دریابیم و در جاده او رهرو باشیم، آمین.