شکر برای تک به تک شما همراهان و همیاران عزیز و شکر که امروز این فرصت را داریم تا در پرستش و شکرگزاری در یک روح، خدای خود را بپرستیم و در حضور او زیست کنیم و شناخت عمیق‌تری از او در این هم‌زیستی داشته باشیم.
در انجیل «یوحنا باب 1 آیه ۱۲» کلیدی هست که امتیاز و فرصت عظیمی را که در خداوند داریم یادآوری می‌کند.
«اما به همه کسانی که او را پذیرفتند این حق را داد تا فرزندان خدا شوند.»
پذیرفتن در این قسمت به معنای گرفتن و استفاده کردن از چیزی است و به بیان دیگر در یونانی به معنای دریافت کردن آنچه داده شده است.
رستگاری یک هدیه است؛ اما باید آن را دریافت کرد.
شفا یک هدیه است؛ اما باید آن را دریافت کرد.
وعده‌های خدا یک هدیه است؛ اما باید آن را دریافت کرد.
قدرت روح القدس در ما می‌تواند عمل کند؛ اما باید آن را دریافت کرد.
قوم موسی بعد از رهایی از اسارت و بردگی مصر و فرعون در آزادی از آن اسارت و بردگی قرار داشتند اما دریافت کردن آن آزادی سهم بزرگی بود که باید در آن قدم برمی‌داشتند. آنچه که باید رها می‌شد ذات بردگی، روش بردگی و تفکر بردگی بود و آن چیزی که باید دریافت می‌شد، ایمان به خدای حقیقی و وعده‌های او بود.
اما چطور می‌توانیم دریافت کننده و پذیرا باشیم:
به یاد داشته باش، مسیح راه و مسیر زندگی و سرنوشت توست. انتخاب‌های ما نقش بسزایی را در ماندن در مسیر ایفا می‌کنند ولی به یاد داشته باشیم مسیری که وجود دارد و راهی که مهیا شد منشا و منبعی جز مسیح ندارد. ما به توهم یا فکر پوچ و خیالی واهی امید نداریم بلکه به مسیحی که حقیقی است.
بسیاری مواقع به راه‌هایی فکر می‌کنیم که وجود حقیقی ندارند و توهمی بیش نیستند اما ما در مسیح به راه و مسیری می‌اندیشیم که حقیقی است و وجود دارد و خدا آن را با محبتش مهیا ساخت. ویزای ورود به این مسیر مهیا شده است.
در کتاب «داوران باب ششم»، «جدعون» را می‌بینید که به ضعف‌ها و ناتوانی‌هایش باور دارد ولی وقتی فرشته او را ملاقات می‌کند، جدعون را به عنوان مرد دلاور و توانا خطاب می‌کند و این آنچه بود که در جدعون وجود داشت و خدا آن را مهیا ساخته بود، حال جدعون باید آن را دریافت و طبق آن زندگی کند تا در دنیای اطراف خود تاثیر داشته باشد. در کتاب «خروج» نیز «موسی» را می‌بینیم که چهل سال در بیابان بود، خدا او را در بوته آتش ملاقات کرد و از او خواست تا برای رهایی قوم به مصر برود. اما موسی خود را سخنوری نامناسب، ناتوان و ضعیف می‌بیند. آنچه نیاز بود دریافت کند، رویای خدا برای خودش بود. خدا موسی را یک رهبر برای رهایی قوم می‌دید و اراده خود را از این طریق برای او مهیا ساخته اما دریافت کردن آنچه مهیا شده بود، سهمی بود که موسی باید در آن قدم برمی‌داشت.
به یاد داشته باش که خدا می‌خواهد تو را برکت دهد. در بسیاری از شرایط و مشکلات اولین حربه شیطان کاشتن ناامیدی و شک به محبت خداست. فکری که نتیجه آن این است که خدا مرا دوست ندارد. در انجیل «یوحنا باب دهم آیه ۱۰» عیسی اعلام می‌کند که من آمده‌ام تا ایشان حیات یابند و آن را به فراوانی دریافت کنند. این خواست و اراده خداست برای ما و در هر شرایط و وضعیتی هم تغییر نخواهد کرد، او می‌خواهد تا ما تازگی در زندگی و حیات در زیستن را به فراوانی دریافت کنیم.
پس مراقب افکار منفی و شریر باشیم، اراده و خواست خدا را برای زیستن دریافت کنیم.
خدا اعلام می‌کند که من آمده‌ام تا شادی، امنیت، سلامت و حس زیستن داشته باشید و به فراوانی آن را دریافت کنید.
«و خداوند خزینه نیکویی خود، یعنی آسمان را برای تو خواهد گشود، تا باران زمین تو را در موسمش بباراند، و تو را در تمامی اعمال دستت مبارک سازد. به قوم‌های بسیار قرض خواهی داد، و تو قرض نخواهی گرفت.» تثنیه باب ۲۸ آیه ۱۲
«خداوند چیزهای نیکو را خواهد بخشید و زمین ما محصول خود را خواهد داد.» مزمور باب ۸۵ آیه ۱۲
«زیرا که یهوه خدا آفتاب و سپر است. خداوند فیض و جلال خواهد داد و هیچ چیز نیکو را منع نخواهد کرد از آنانی که به راستی گام بر‌دارند.» مزمور باب ۸۴ آیه ۱۱

به یاد داشته باش زمان کاشت و برداشت وجود دارد. در کتاب «پیدایش باب ۸ آیه ۲۲» زمان برای کاشت و برداشت عنوان شده است: «مادامی که جهان باقی است، کشت و درو، و سرما و گرما، و زمستان و تابستان، و شب و روز متوقف نخواهد شد.»
در رساله به «غلاطیان باب ۶ آیه ۷» مکتوب است که در راستی نگاهی به آنچه می‌کاریم داشته باشیم، هر چه بکاریم همان درو خواهد شد. امروز در زندگی‌ام چه می‌کارم؟ ناامیدی؟ شرارت؟ بدگویی؟ یأس؟ مراقب بذرهایی که می‌کاریم باشیم چون مزرعه زندگی ما بزودی از همان محصولات مملو خواهد شد.
قبل از اینکه دریافت کنیم باید بکاریم. وقتی به درک درستی از اینکه زمانی برای کاشت و زمانی برای برداشت است رسیدیم، حال نشستن، دانستن و درک کردن کافی نیست بلکه باید در آن عمل کرد. باید برای کاشتن دست بکار شد و قدم برداشت.
در قدم اول از بخشیدن شروع کنیم. در «ملاکی باب سوم» مکتوب است که عشر و هدیه بدهیم و این طریقی است که روزنه‌های آسمان به روی ما گشوده می‌شود.
کشاورز به برداشت بدون کاشتن فکر نمی‌کند. او برای کاشتن تدارک می‌بیند و قدم برمی‌دارد. این روش خود خداوند است که در عهد عتیق می‌بینیم، همچون بذری کاشته شد تا در عهد جدید محبت او برداشت شود و قابل دریافت برای همه ما، چنانچه در انجیل «یوحنا باب یک آیه ۱۲» خواندیم.
منتظر شرایط عالی و خوب برای کاشتن نشویم بلکه برای آن قدم برداریم و از هر شرایط مهیا شده برای کاشتن استفاده کنیم.
«آنکه به باد نگاه می‌کند، نخواهد کاشت و آنکه به ابرها نظر نماید، نخواهد دروید.» جامعه باب۱۱ آیه ۴
به یاد داشته باش همیشه چیزی برای کاشتن هست و مهیا شده است. از هر فرصتی برای کاشتن کلام خداوند، محبت و اراده او استفاده کن.
هرگز کاشتن را متوقف نکن و ناامید نشو.
دریافت کردن در جریان است، این پروسه است. بر کاری که اکنون انجام می‌دهی متمرکز باش.
«خلاصه همه شما همفکر و همدرد و برادر دوست و دلسوز و فروتن باشید. و بدی به عوض بدی و دشنام به عوض دشنام مدهید، بلکه برعکس، برکت بطلبید، زیرا که می‌دانید برای این خوانده شده‌اید تا وارث برکت شوید. زیرا هر که می‌خواهد حیات را دوست بدارد و روزهای نیکو بیند، زبان خود را از بدی و لب‌های خود را از فریب گفتن باز بدارد. از بدی دوری نماید و نیکویی را به جا آورد. در پی صلح باشد و آن را دنبال کند. از آن رو که چشمان خداوند بر عادلان است و گوش‌های او به سوی دعای ایشان، لیکن روی خداوند بر ضد بدکاران است.»
اول پطرس باب سوم آیه ۸ تا ۱۲
آمین که در این مزرعه زندگی، دریافت کننده محبت، برکات و آرامی او باشیم.