خدمت به آسیب دیدگان
«ایوان کرافت» خواننده و ترانه‌سرایی است که سرودهایش قلب و روح شنونده را تحت تاثیر قرار می‌دهد.
پدر او «کن کرافت» کشیش است. وی در سال 2009 گروه «ماموریت نجات امید» را در «سن فرناندوی، کالیفرنیا» تأسیس کرد. عمده فعالیت این گروه رسیدگی و پناه دادن به بی‌خانمان‌ها و آسیب‌دیدگان اجتماعی و معتادان به الکل و موادمخدر است به طوری که این گروه در حال حاضر بزرگ‌ترین پناهگاه افراد بی‌خانمان در «لس‌آنجلس» را اداره می‌نماید. همین موضوع نیز باعث آشنایی ایوان کرافت با مشکلات و مسائل افراد آسیب‌دیده و بی‌خانمان‌ها و پناهجویان شد.
این خواننده 33 ساله در گفتگو با «کریستین پست» گفت: «با دیدن اشخاصی که آسیب‌های شدیدی را پشت سر گذاشته‌اند و افرادی که دچار بیماری‌های سخت و مشکلات بسیار هستند و همینطور وقتی می‌بینید که چگونه در آستانه از دست دادن چیزهای زیادی هستند متوجه می‌شوید که چقدر خوش شانس هستید.»
او در مورد تاثیر فعالیت‌های پدرش بر دیدگاه خود گفت: «پدرم مدت‌ها به من آموخت که همسایه‌ام را مانند خودم دوست داشته باشم و به همین خاطر همیشه در رویدادهای مختلف جهت جمع‌آوری پول برای کمک به افراد نیازمند و ساختن پناهگاه جدید شرکت می‌کردم تا اینکه به دیدگاه متفاوتی نسبت به کمک کردن به افراد دست پیدا کردم؛ اینکه برخی از مردم فقط به یک فرصت نیاز دارند و کمک کردن به آنها می‌تواند یاد دادن مهارت‌ها و توانایی‌هایی باشد که آنها را به این باور برساند می‌توانند تغییر کنند و این پیامی قدرتمند از انجیل است. زمانیکه در مراسم شکرگزاری و کریسمس به همراه گروه به نواختن سرود می‌پرداختیم می‌دیدم که چگونه سرودها مردم را حتی در سخت‌ترین زمان‌های زندگیشان شاد می‌کند.»
کرافت با بیان اینکه معاشرت با پناهجویان و مهاجرانی که در پناهگاه بودند علاقه او به زبان اسپانیایی را برانگیخت از فعالیت‌هایش به زبان اسپانیایی با مشارکت هنرمندان مشهوری مانند «مارکوس ویت» و «مارک اورنیتالز» و نیز از برگزاری کنسرت‌هایی به زبان انگلیسی و در کنار« مت ردمن» و «اسراییل هاتون» خبر داد که به گفته وی این رویدادها می‌توانند باعث جمع‌آوری بودجه بیشتری برای فعالیت‌های گروه نجات امید بشود ضمن اینکه او و تیمش در نظر دارند تا بهار آینده یک میلیون دلار برای پیشبرد اهداف گروه ماموریت نجات جمع‌آوری نمایند.
آلبوم جدید کرافت با نام «شانس تغییر» به موضوع رستگاری پرداخته است و به نوعی بیانگر تجربیات شخصی وی است که شاهد رستگاری خود و خانواده‌اش بوده است. کرافت در این زمینه افزود: «خانواده، کلیسا، اجتماع و رابطه با خدا گنجینه‌های واقعی زندگی را برجسته می‌کند و اینها بازتاب آرزوهای عمیق هر قلبی هستند. من در آلبوم جدیدم به این موضوعات پرداخته‌ام و سعی می‌کنم چیز جدیدی به مردم بدهم.
بر روی زانوان خود دعا کنید
«جو کندی» مربی فوتبال آمریکایی و از کهنه سربازان رزمی تفنگداران دریایی ایالت متحده در ماه سپتامبر پس از پیروزی در دادگاه عالی آمریکا مجدداً به تیم دبیرستان «برمرتون» در «واشنگتن» بازگشت.
او هشت سال پیش به دلیل زانو زدن و دعا کردن در زمین بازی، از دور بازی‌ها اخراج شد اما پس از صدور رأی نهایی دادگاه عالی براساس اینکه ایمان شخص را نمی‌توان سانسور کرد مجدداً به عنوان مربی به تیم برمرتون بازگشت و از این پس آزادانه به ایمان خود ادامه می‌دهد. آنچه این رویداد را با اهمیت نموده این است که این اتفاق تنها یک برد برای یک مربی نبود بلکه چنین رأیی برعلیه چندین دهه مخالفت و خصومت نسبت به بیان ایمان شخصی افراد صادر گردیده است به طوری که درهای جدیدی بر روی همه آمریکایی‌ها گشوده گردیده تا بتوانند از این پس باورهای خود را بیان نموده و براساس ایمان خود زندگی کنند. به همین مناسبت موسسه «آزادی اول» که بزرگ‌ترین سازمان غیرانتفاعی در دفاع از آزادی مذهبی است کمپینی را راه اندازی کرده است که براساس آن و برای نشان دادن آزادی بیان در ایمان قرار شد در روز 1 سپتامبر در سراسر کشور در تمام ورزشگاه‌ها و اماکن؛ ورزشکاران و حاضرین زانو زده و دعا نمایند. زیرا به اعتقاد ایشان این حرکت جمعی حرکتی قدرتمند در جهت بازگرداندن ایمان به مدارس و جامعه می‌باشد.
زانو زدن و دعا کردن در هنگام بازی امری غیر عادی نیست به طوری که بسیاری از قهرمانان ورزشی در رشته‌های مختلف در زمان قبل یا بعد بازی و یا در حین بازی به این کار مبادرت می‌کنند. «پاتریک ماهومس» و «جالن هرتس» از ورزشکاران مشهور اغلب در بازی‌ها زانو زده و دعا می‌کنند. در سال 2022 نیز در اتفاقی تاثیرگذار و الهام‌بخش پس از اینکه «دامار هاملین » بازیکن تیم «بوفالوبیلز» در زمین دچار ایست قلبی شد بازیکنان و کارکنان تیم به سرعت به شکل دایره در کنار یکدیگر در زمین زانو زده و دعا کردند. در بازی گذشته نیز کسانی که بازی را تماشا می‌کردند شاهد لحظاتی بودند که کشیش تیم «لن واندن بوس» بازیکنان این تیم را در دعا همراهی و رهبری می‌کند.
جو کندی مربی نیز در آن زمان همین کار را انجام داد. او در میانه بازی در کنار زمین زانو زده و دعا کرد. اما همین کار او به اخراج وی انجامید. آنچه این قضیه را برجسته می‌کند این است که جوکندی پس از اولین شکایت خود هرگز از احقاق این حق که می‌تواند آزادانه به بیان ایمان خود بپردازد دست نکشید و عقب ننشست تا در نهایت توانست به این رأی در دادگاه عالی ایالات متحده آمریکا دست پیدا کند که پیروزی چشمگیری در این زمینه بوده است.
