سال نو بر همگی شما همراهان صفحه تاریخ سازان پر از شادی و نو شدن ذهن باشد. خوشحالیم که همراه با هم پا به این سال تازه گذاشته‌ایم و به فرصت دوباره‌ای که برای اعلام مژده انجیل شروع گشتِ، دست پیدا کرده‌ایم.
در شماره‌های سال گذشته افتخار این را داشتیم که برای اولین بار در بین رسانه‌ها و مجلات فارسی زبان، در صفحه تاریخ سازان به معرفی شاگردان و شهدای مسیحیت بپردازیم چرا که مسیر پیروی از مسیح برای شاگردان و رسولان مسیری بوده پر از جفا و سختی‌های گوناگون و همگی ایشان در راه صلیب رنج دیدند و همین شاهدان قیام و رستاخیز عیسای مسیح به طور داوطلبانه زندگی خود را نیز در راه اعلام نجات به جهانیان فدا نمودند.
در سال گذشته به زندگی «گارشیا» نویسنده کتاب ندای شهیدان پرداختیم و تجربه ایمانی او وقتی که در رنج و درد گرفتار گردید را با هم خواندیم و سپس به اولین شهید مسیحیت در قرن اول یعنی «استیفان» و زندگی او پرداختیم.
در ادامه این سفر به زندگی «فیلیپس رسول» و «متی»، «یعقوب کوچک»، «مرقس» و «شمعون پطرس»، «پولس رسول» و نحوه شهادت ایشان اشاره نمودیم.
امروز به زندگی «متیاس» همان شاگردی که به جای یهودا در گروه ۱۲ نفری قرار گرفت خواهیم پرداخت. شاگردی و راه مسیح را براستی چگونه می‌توان از درد و رنج خالی دانست در حالی که مکتوب است: «چون مسیح در عرصه جسم رنج کشید شما نیز به همین عزم مسلح شوید.» (اول پطرس۴)
متیاس: (شهادت ۷۰ سال بعد از میلاد مسیح)
متیاس شاگردی بود که جایگزین شاگرد دوازدهم شد.
همانطور که در اعمال رسولان باب یک ۲۳ تا ۲۶ به آن اشاره شده، متیاس گزینه‌ای بود برای پر کردن جای خالی یهودا اسخریوطی، یعنی یکی از آن دوازده شاگرد و آن که به عیسی خیانت کرد و او را به دشمن تسلیم نمود. نام یهودا به عنوان تسلیم کننده عیسی و راهنمای گرفتارکنندگان بارها در اناجیل آورده شده است و حال با مرگ او پطرس در جمع ۱۲۰ نفری او را به یاد می‌آورد و خواهان انتخاب کسی به جای او می‌شود.
شرح انتخاب شدن متیاس در کتاب مقدس اینگونه روایت شده است:
«پس دو تن را پیشنهاد کردند: یوسف را که بَرسابا خوانده می‌شد و او را به نام یوستوس هم می‌شناختند، و مَتّیاس را. آنگاه چنین دعا کردند: خداوندا، تو از قلوب همگان آگاهی. تو خود بر ما عیان فرما که کدامین یک از این دو را برگزیده‌ای تا این خدمت رسالت را بر عهده گیرد، خدمتی که یهودا از آن روی برتافت و به جایی رفت که بدان تعلق داشت. سپس قرعه انداختند و به نام مَتّیاس افتاد. بدین‌گونه او به جرگۀ یازده رسول پیوست.» (اعمال رسولان ۱: ۲۳-۲۶)
بر اساس نیاز تمام شاگردان باید زمان طولانی را با عیسی سپری می‌کردند و بر طبق آنچه در انجیل لوقا آمده است «متیاس» در شمار هفتاد نفری بود که توسط عیسی تعیین شد تا به ماموریت برود و در واقع او نیز شاهد تمام خدمات عیسی بود.
«پس از آن خداوند هفتاد نفر دیگر را نیز تعیین فرمود و آنها را دو به دو پیشاپیش خود به هر شهر و دیاری فرستاد که خود قصد رفتن بدان‌جا را داشت.» (لوقا ۱:۱۰)
«متیاس» پس از انتصابش به جای «یهودا» به جز فصل اول از کتاب اعمال رسولان در جای دیگری از عهد جدید اشاره‌ای به نامش نشده است. البته همین امر در مورد شاگردان دیگری هم صدق می‌کند به‌طوری که به اسامی بسیاری از شاگردان اصلی نیز اشاره‌ای نشده و از آن میان می‌توان «لوقا» را نام برد.
«لوقا» در اعمال رسولان توسعه کلیساهای اولیه را بیشتر منصوب به «پطرس» و «پولس» دانسته است. برای درک بیشتر نقش «متیاس» می‌توان به مشارکت دوازده شاگرد عیسی در امور کلیسایی واقع در اورشلیم مراجعه کرد و همچنین می‌توان به منابع مختلف قدیمی که در آنها از وی نام برده شده است رجوع کرد.
وقتی که «شائول» (پولس) و همکارانش در صدد آزار پیروان عیسی برآمدند «متیاس» نیز مانند دیگر شاگردان مورد آزار و اذیت قرار گرفت. «متیاس» نیز از جمله شاگردانی بود که ماموریتش ایجاب می‌کرد که به نواحی شمالی برود. شهر «سواستوپول» در نواحی جنوبی دریای سیاه از جمله مناطقی بود که به عنوان یکی از مقاصد وی برای گسترش انجیل یاد می‌شود. در نهایت اینطور به نظر می‌رسد که او پس از عظیمت به اورشلیم دستگیر، سنگسار و به شهادت رسید.
برخی می‌گفتند که او مغلوب خدای «ژوپیتر» نمی‌شود و برخی دیگر مردم و علمای شهر و مشایخ را بر علیه او شورانیدند و اذعان داشتند که او به خاطر کفری که نسبت به خدا، موسی و قوانین او مرتکب شده قرار بود به صلیب کشیده و سنگسار شود و سپس با تبر سرش از تنش جدا گردد.
او تا آخرین لحظه زندگی خود نپذیرفت که مسیح را انکار کند و به این مهم باور داشت که: «خونت بر گردن خودت باد، زیرا زبان خودت بر ضد تو شهادت داده.» (دوم سموئیل ۱: ۱۶)
